Wilms: Pianokwartetten in F op. 30 en C op. 22. Valentin kwartet. CPO 555-247-2 (69’21”). 2018

Het was vermoedelijk de uitgave met een viertal van zijn zeven symfonieën en de Variaties over het Wilhelmus van Anthony Halstead met het Radio kamerorkest (Challenge CC 72147) die Nederlandse muziekliefhebbers attent maakte op de componist Johann Wilhelm Wilms (1772 - 1847). Orgelliefhebbers kennen mogelijk zijn Die Schlacht von Waterloo op. 43.

De noodzaak om in financieel opzicht de eindjes aan elkaar te knopen bracht aan het eind van de achttiende eeuw toen het muziekleven steeds burgerlijker werd en het mecenaat steeds schaarser componisten er vaak toe om ook handel te gaan drijven.

Zo begon de in het Duitse Witzhelden geboren Wilms in 1791 die aanvankelijk nog wel succes had in eigen land in Amsterdam een muziekwinkel die hem een bestaansrecht en voor hem een band met ons land smeedde. In 1805 trouwde hij met Nicoletta Theodora Versteegh, dochter van een rijke kunsthandelaar. Hij schreef ook de muziek voor Tollens’ Wien Neërlands bloed.

Als fluitist speelde hij in het orkest van de vereniging Felix Meritis. Ooit hield o.a. Matthijs Vermeulen een pleidooi voor hem, maar Nederlandse uitvoerende kunstenaars besteden nauwelijks aandacht aan hem.

De beide enige Pianokwartetten, die hier worden uitgevoerd door Isabel Lhatsky (p), Inka von Puttkamer (v), David Ott (va) en Hanno Kuhns (vc) van het hier onbekende Valentin kwartet zijn uit 1812. Ze geven volkomen bevredigende en overtuigende vertolkingen van beide werken. Hun spel is fris en pittig, zonder zwaarte en behoorlijk evenwichtig met net voldoende extra zorg voor de vrij concertante pianopartij. Ook de andere aspecten, intonatie, articulatie en frasering, zijn in orde.