Shostakovitch: Celloconcert nr. 1 in Es op. 107; Lutoslawki: Mala suite; Weinberg: Celloconcert in c op. 43. Nicolas Alstaedt met het Duits symfonie orkest Berlijn o.l.v. Michal Nesterowicz. Channel classics CCS SA 38116 (71’50”). 2015

Meteen bij de eerste inzet maakt het celloconcert van Weinbeg een diepe indruk. Hij poneert een gedachte en mediteert daar in een circulaire structuur wat verder over, herhaalt dit procedé met een volgende gedachte in een circulaire structuur. Vervolgens verleent hij het tweede deel een zekere klezmer invloed om in de finale á la Khatchaturian een soort Kaukasische volksdans op te dissen.

Bekendere kost biedt het eerste celloconcert van Shostakovitch. Daarvan strijden de opnamen van Rostropovitch (BBC Classics BBCCL 4153-2), Wispelwey (die op Channel CCS 15389 dit werk al in 1999 in Australië opnam) en Capuçon (Erato 2564-460973-6) onder meer al lang om de eerste plaats.

Van de als orkestraal tussenspel vastgelegde Kleine suite van Lutoslawski bestaat een goede, goedkope lezing van Wit (Naxos 8.553169). En wat het celloconcert van Vainberg aangaat bestond natuurlijk al een bijzondere historische opname uit 1964 van Rostropovich, aan wie het werk in 1956 werd opgedragen met Rozdestvensky (Russian Revelation RDCD 11111, EMI 572.023-2 en die in het Briljant Classics pakket met 10 cd’s 92771 belandde), Ook Claes Gunnarsson (Chandos CHAN 5107) legde ner werk vast, samen met de symfonie nr. 20 en er circuleert een andere Russische opname van Mark Drobinsky (Russian Revelation RDCD 10071). 

En dat is dan nog maar een zeer onvolledig lijstje van alternatieven. Alle anders gekoppeld. Dat is misschien juist wat dit nieuwe, keurig opgenomen programma zo aantrekkelojk kan maken. Laat inderdaad de gewenste programmasamenstelling maar de doorslag geven. De hier onbekende solist en dirigent verrichten keurig hun opdracht en Channel tekende voor een erg fraaie opname.