Bloch: Vioolsonate nr. 2 Poème Mystique; ’Nigun’ uit Baal Shem; Vioolsonate nr. 1; Pärt: Fratres voor viool en piano. Elsa Grether (v) en Ferenc Vizi (p). Fuga libera FUG 711 (64’52”). 2012

Het cd debuut van de in Parijs gekroonde prijswinnares Elsa Grether is gewijd aan de meer synagogale muziek uit de jaren twintig vorige eeuw van Ernst Bloch (1880 - 1959).

Zelfs bij een vrij vlot tempo is het mogelijk om Ernst Blochs ééndelige    rapsodische Vioolsonate nr. 2, het Poème mystique, iets vragend onderzoekends en geheimzinnigs mee te geven, laat Elsa Grether met een zilveren viooltoon horen zonder de concrete wereld geheel uit het oog te verliezen in het andante moderato. Het chaïdische recitatief dat later volgt, klinkt heel intens.

Uit alles blijkt hoezeer ze in deze muziek gelooft. Niet alleen dat: de brengt het ook heel goed op ontroerende wijze tot uitdrukking. Vooral de lang uitgevallen Vioolsonate nr. 1 maakt een diepe indruk.

Arvo Pärts bekende Fratres uit 1980 is een wat gezochte toegift en vreemde eend in de bijt. Onbegrijpelijk is alleen waarom de beide andere delen van Baal shem (‘Vidui’ en ‘Simchas Torah’ die samen acht minuten duren) niet ook meteen zijn opgenomen.

Maar dat doet niets af aan de welverdiende lof voor Grether en haar voortreffelijke begeleider Ferenc Vizi.