Scarlatti, D.: Pianosonates in E K. 531, A K. 322, G K. 455, D K. 33, a K. 54, F K. 525, f K. 466, G K. 146, D K. 96, E K. 162, Es K. 474, e K. 198, D K. 491, f K. 481, A K. 39, E K. 380 en G K. 55. Vladimir Horowitz. Sony MK 42410 (60’30”). 1962-1968

Scarlatti, D.: Pianosonates in D K. 33, a K. 54, F K. 525, f K. 466, G K. 146, D K. 96, E K. 162, Es K. 474, e K. 198, D K. 491, f K. 481, A K. 39, G K. 547, b K. 197, fis K. 25, d K. 52, G K. 201, c K. 303. Vladimir Horowitz. Sony SK 53460 (71’52”). 1964

Vladimir Horowitz was een van de pianisten die regelmatig sonates van Scarlatti op zijn programma zette, meestal aan het begin van een recital. Hij werpt een mooi licht op de spitsvondigheden van deze muziek en gebruikt alle mogelijkheden van de concertvleugel om klanken te produceren die de mogelijkheden van het klavecimbel ver te boven gaan.

Jammer dat de opnamen zo droogjes klinken, maar de getoonde pianistiek is van dien aard dat alle puristische bezwaren worden weggeblazen. Hoogtepunten zijn K. 466 en 481. De tweede cd is het aanbevelenswaardig omdat hij zes extra sonates bevat.