Schnittke: Concerto grosso nr. 1; Quasi una sonata; Moz-Art à la Haydn. Yuri Smirnov (p), Gidon Kremer (v), Tatiana Grindenko (v) met het Europees Kamerorkest o.l.v. Gidon Kremer. DG 429.413-2 (62’13”).

Schnittke: Altvioolconcert; Strijktrio. Yuri Bashmet met de Moskouse Solisten c.q. het Londens Symfonie orkest o.l.v. Mstislav Rostropovitch. RCA RD 60446 (61’17”). 1988, 1990

Het Concerto grosso nr. 1 is zuiver Schnittke polystilisme met koortsachtige fragmenten Vivaldi, dissonante uitbarstingen en een tango voor klavecimbel en violen. Het werk kent zijn bijzondere momenten hoewel de som der delen wat tegenvalt.

Het Altvioolconcert daarentegen is romantisch en expressionistisch: de beide langzame hoekdelen omsluiten een frenetiek middendeel met middenin een wat ongemakkelijk rustmoment waarin de altviool een eenvoudige klassieke melodie met pianobegeleiding speelt.

Het is niet direct gemakkelijke muziek, maar in de juiste handen is het een machtig, indrukwekkende compositie die erg populair is onder altisten.

Wie van de eclectische Schnittke houdt, kan goed terecht bij de wat oudere opname van Kremer en Grindenko die dat werk combineren met Quasi una sonata, een inspannend arrangement van zijn eigen Tweede vioolsonate; verder het bekende Moz-Art à la Haydn, een speelse Mozartbehandeling.

Van het Altvioolconcert bestaan meer, uiteraard anders gekoppelde prachtige uitvoeringen, bijvoorbeeld door Bashmet/Gergiev Rotterdams filharmonisch orkest (RPHO 2008-1), Kim Kashkashian /Russell-Davies (ECM 437.199-2), Isabelle van Keuken/Schiff (Koch 31523-2), Tabea Zimmermann/Shallon (EMI 555.107-2), Nobuko Imai/Markiz (BIS CD 447), Antoine Tamestit/Kitajenko (Ambroise AM 168) en David Aaron Carpenter/Eschenbach (Ondine ODE 1153-2)……..