Chen: Poème lyrique nr. 2; Feu d’ombres; Yuan (Oorsprong); Yi. Ke-Long Shi (stem), Fabrice Moretti (sax) en Jacques di Donato (kl) met het Instrumentaal ensemble Ville d’Avray c.q. het Frans omroeporkest o.l.v. Yves Prin.REM REM 311223 (61’15”). 1990

Chen: Iris dévoilée; Reflets d’un temps disparu; Wu Xing (de vijf elementen). Wu Bixia (s), Ke Luwa (s), Ma Shuai (stem), Wang Nan (erhu), Li Jia (pipa), c.q. Yo-Yo Ma met het Frans Nationaal orkest o.l.v. Mu Hai Tang c.q. Charles Dutoit en Didier Benetti. Virgin 545.549-2 (75’29”). 2002 

Chen: Er huang; Enchantements oubliés; Un temps disparu. Chun-Chieh Yen (p) en Jiemin Yan (erhu) het het Taiwan filharmonisch orkest o.l.v. Shao-Chia Lü. Naxos 8.570614 (69’38”). 2014

Terugblikkend op de laatste dertig jaar muziekgeschiedenis zagen we eerst hoe componisten (en uitvoerende musici) uit de Baltische landen en de Oekraïne de schaduwen van het Sovjet tijdperk te voorschijn kwamen en sinds een jaar of vijf gebeurt op nog kleinere schaal iets dergelijks met Chinese componisten en musici die zich ontdoen van de ketenen van de culturele revolutie in de communistische heilstaat.

Opvallend bij de componisten van Chinese origine is dat ze enerzijds geworteld blijven in de vaderlandse traditie, maar dat ze zich anderzijds ook een Westers idioom (vaak dat van de avant-garde) hebben eigen gemaakt.  

En wel op een heel eigen, niet slaafse, niet pedante, maar vrije manier die vaak tot verbluffende resultaten leidt.

De in 1951 geboren Chinese componist Quigang Chen die eerst in een cultureel ‘heropvoedings’ dwangbuis zat, heeft zich na zijn vestiging in Frankrijk, waar hij bevriend raakte met Messiaen, op bijzondere wijze ontwikkeld. Daarvan konden de bezoekers van de concerten van de Philharmonie Zuidnederland in oktober 2018 waar zijn nieuwe compositie Itinéraire d’une illusion (reisroute van een hersenschim) voor piano en orkest zijn wereldpremière beleefde.

Nieuwsgierig geraakt naar meer werk van deze componist, biedt dit drietal cd’s daarvan een breed, heel gevarieerd beeld. Dat blijkt uit de opsomming van het Poème lyrique (1991) voor stem en 11 instrumentalisten, Feu d’ombres (1991) voor sopraansaxofoon en instrumentaal ensemble, Yuan (1988) voor groot orkest, Yi ( 1986) voor klarinet, sib en instrumentaal ensemble, Er huang (2009) voor piano en orkest, Enchantements oubliès (2004) voor groot strijkorkest, harp, piano, celesta, pauken en ander slagwerk, Un temps disparu (2002) voor erhu en orkest, Iris dévoilée (2001) suite voor 3 vrouwenstemmen, 3 traditionele Chinese instrumenten en orkest, Reflets d’un temps disparu (1996) voor cello en orkest en Wu Xing (1990) een orkestsuite.

Behoorlijk unieke, fascinerende muziek die voor een bijzondere kennismaking zorgde.