Cavalli: L’Ormindo. Sandrine Piau (s., L’Armonia), Martin Oro (ct., Ormindo), Howard Crook (t., Amida), Dominique Visse (ct., Nerillo), Magali Léger (s., Cicle), Stéphanie Révidat (s., Erisbe), Karine Deshayes (ms., Miranda) e.a. met Les Paladins o.l.v. Jérôme Corréas. Pan Classics PC 10330 (2 cd’s, 2u., 11’16”). 2006 

De opera L’Ormindo van Francesco Cavalli uit 1644 begint in de proloog met een opdracht aan het toneel. De godin van de muziek daalt af uit de hemel om ‘de eiken planken en bogen’ te heiligen voordat de zangers verschijnen.

Het werk ging in première in het Venetiaanse Teatro San Cassiano en introduceert de prinsen Ormindo en Amidas, vrienden in de oorlog, rivalen in de liefde, beiden verliefd op Erisbe, de lichtzinnige koningin van Casablanca. Er ontwikkelen zich twee parallel verhalen, elk heel vernuftig, steeds rond Erisbe. Ormindo krijgt te maken met haar moordlustige echtgenoot Ariadenus en Amidas wordt geconfronteerd met zijn in de steek gelaten ex, Sicle.

Halverwege laat het libretto de luisteraar enigszins in de steek want Amidas en Cicle worden wat te vlug verzoend met elkaar, maar er blijft wel een prachtig duet van Ormindo en Erisbe die de dood in ogen moeten zien.

Deze opname - er is een andere ‘onhistorisch’ uitgevoerde van Raymond Leppard (Decca 444.529-2) uit 1968 - begint meteen prachtig met een sensationeel goede proloog met zwierige versieringen van Sandrine Piau.

De belangrijke rollen van Erisbe met Stéphanie Révidat en Miranda met Karine Deshayes zijn ook uitstekend bezet, geheel volgens de heersende tradities. 

Een verrassing is dat de rol van de zuster van Erisbe door een man wordt vervuld, maar Jean-François Lombard heeft een wat vrouwelijke stem die dat bezwaar snel doet vergeten.

Zo wordt deze opera ook dankzij Jérôme Corréas en zijn goede ensemble Les Paladins in optima forma voorgesteld.