Cavalli: Sinfonia La Doriclea; Hipermestra; Falconieri: Battaglia de Barabaso yerno de Santanás. Elena Monti (s., Hipermestra), Emanuela Galli (ms., Linceo), Gaële le Roi (s., Elisa), Marcel Beekman (t., Berenice), Sergio Foresti (bs., Danao) e.a. met La Sfera Armoniosa o.l.v. Mike Fentross. Challenge CC 72774 (3 cd’s, 2u., 45’40”). 2006

Tijdens het Oede Muziek Festival in Utrecht had in 2006 de hier geregistreerde opvoering van Cavalli’s Hipermestra uit 1685 plaats. Het werk was sinds 1680 nooit meer opgevoerd en William Christie was de laatste die zich er op cd aan waagde.

Bij nadere kennismaking blijkt Hipermestra een briljante, muzikaal vlekkeloos, in dramatisch opzicht zeer lonende compositie te zijn, al is de eerste akte wat lang uitgevallen.

Her gaat om een heel dramatische geschiedenis uit de Griekse mythologie rond een onoplosbaar moreel dilemma. Danao, de koning van Argos, geeft daarin opdracht aan zijn vijftig dochters om te trouwen met de vijftig zonen van zin tweelingbroer en deze dan te vermoorden. Dat alles omdat het orakel hem heeft voorspeld dat een van die zonen hem zal doden. Hipermestra is de enige dochter die hem weerstaat. Ze is verliefd op haar neef Linceo en weigert hem te doden. Met de hulp van een toevallig passerende pauw waarop Hipermestra vlucht wordt dat voorkomen en eindigt het verhaal in een enigszins ongemakkelijke gelukkige situatie. 

De ietwat verstilde schoonheid van het werk komt in deze rijk ingekleurde    vertolking mooi naar voren, ook al zijn niet alle rollen even goed ingevuld.  Zo klinkt de onvaste, weke stem van Fabián Schofrin niet machtig genoeg voor veldheer Delmiro en is ook Marcel Beekman een wat te schreeuwerige Berenice.

De dames brengen het er gelukkig veel beter vanaf, met voorop de geweldige Elena Monti in de vermoeiende titelrol. Zo ook overtuigden Emanuele Galli als Linceo, Gaële le Roi als Elisa. Gelukkig waren ook Mark Tucker (Arbate) en Sergio Foresti (Danao) goed op dreef.

Maar hier gaat het vooral om een aardig gelukte ensemble-prestatie waaraan het twintigkoppige begeleidende ensemble een groot aandeel heeft.

Voor een mooie inleiding zorgt de Sinfonia van de opera La Doriclea uit 1645. Afsluitend was nog ruimte voor de Battaglia de Barabaso yerno de Santanás van Andrea Falconieri uit diens Libro primo di canzone uit 1650. Een werk uit het soort strijdcomposities van Biber, Scheidt en Guami dat is gebaat bij een virtuoze uitvoering. Die krijgt het hier.