Charpentier, G: Louise. Ileana Cotrubas, Plácido Domingo, Gabriel Bacquier, Jane Berbié, Michel Sénéchal, Lyliane Guitton met het Ambrosian operakoor en het Philharmonia orkest o.l.v. Georges Prêtre. Sony 46429, 88697-52631-2 (3 cd’s, 2u 52’35”). 1976
De generatiekoof, opstandige jeugd en ‘vrije liefde’ zijn de belangrijkste ingrediënten van deze opera die relevant zou kunnen lijken voor bijvoorbeeld de jaren zestig vorige eeuw. Maar het werk speelt zich af in het Parijs van rond 1900. Daar wordt het naaistertje Louise (dat veel realistischer is dan Mimi van Puccini) verliefd op een goed ogende, doch lamlendige jonge dichter Julien (die veel minder sentimenteel is dan Rodolfo) en gaat ze met hem samenwonen, ondanks de tegenstand van haar ouders. Haar moeder, door armoede uitgeput, pakt haar streng aan, maar haar hardwerkende, respectabele vader houdt zoveel van haar, dsat hij zijn dochter haar gang laat gang en hoewel hij ziek is, is zijn uitval tegen de losse Parijse moraaldes te bitterder.
Deze vader krijgt in deze Frans veristische opera het duidelijkste karakterprofiel in dit ongeromantiseerde verhaal over de gewone arbeidersklasse waarin curieus genoeg alleen de kreten van de straatverkopers wat gezocht aandoen.
Bacquier acteert en zingt een vrijwel volmaakte vader; hij treft elke emotie van diens gekwelde ziel. Berbié verleent ook veel inhoud aan haar veel kleinere rol als moeder. Cotrubas is heel lief en innemend in de titelrol, zowel wat haar zuivere toon in een technisch zware rol betreft als in haar gevoelige tekstbehandeling. Ze beeldt vrijwel ideaal de onschuldige charme van Louise uit.
Julien mag dan een tweedimensionale figuur zijn, maar dat rechtvaardigt nog niet om hem hoe pakkend verder ook in een vrijwel continu forte te zingen zoals Domingo dat hier doet. Ook op zijn Frans is nogal wat aan te merken en hij schept enige balansproblemen voor de producer.
Er zijn heel wat kleine bijrollen die aardig worden ingevuld door de leden van het Ambrosian operakoor en Prêtre dirigeert het geheel met gezag en sympathie.
Veel is er niet aan alternatieven sinds de oude opname van Fournet (Philips 442.082-2) niet meer leverbaar is; immers ook de historische opnamen uit 1943 van Beecham uit de Met (Naxos 8.110102/4) en uit 1935 van Bigot (Nimbus NI 7829) zullen voor de meesten niet erg aantrekkelijk meer zijn.