Chausson: Concert voor viool, piano en strijkkwartet in D op. 21; Strijkkwartet in c op. 35. Jennifer Pike (v), Tom Poster (p) en het Doric kwartet. Chandos CHAN 10754 (68’10”). 2012

Sinds Thibaud en Cortot (Biddulph LAB 029 uit 1931) en Yehudi en Hephzibah Menuhin (EMI dvd 310.188-9) zich over het merkwaardige Concert op. 21 ontfermden, raakte het werk wat in vergetelheid. Noch Bell en Thibaudet (Decca 475.6709), noch Maazel, Margalit (Telarc CD 80046) konden het volkomen redden.

Het wachten was op Graffin, Devoyon en het Chilingirian kwartet (Hyperion CDA66907 uit 1997) voordat het werk op cd echt recht werd gedaan. Dat Concert is de nodige eer verschuldigd aan het Pianokwintet van Chaussons leermeester Franck en in de ongewone, wat zuinige combinatie van instrumenten schuilt het gevaar dat de drie violen elkaar in de weg zitten. Maar de typische ‘verfijnde en weelderige melancholie’ breekt voldoende door en gelukkig doen de gastsolisten met concertante deel volkomen recht; ook het grave is goed geslaagd en de finale krijgt mooi profiel.

Bij zijn plotselinge dood in 1899 liet Chausson zijn kwartet onaf achter. Vincent d’Indy heeft aan de hand van nagelaten schetsen het stuk voltooid en zo is het ook gespeeld door het Ludwig kwartet (Naxos 8.553645). Het Drolic kwartet kiest voor de driedelige vorm, die toch in dat derde deel een wat onbevredigende indruk blijft maken.

Aan de interpretaties ligt het niet: die zijn vooral dankzij de inbreng van pianist Poster in het Concert en van het Doric kwartet in beide werken vrijwel ideaal geslaagd. De koppeling is ook heel logisch. Een leemte, uitstekend gevuld.