CD Recensies

DEBUSSY: PRÉLUDES BAND I EN II, AIMARD

Debussy: Préludes Band I en II nr. 1-24. Pierre-Laurent Aimard. DG 477.998-2 (79’45”). 2012

 

Debussy’s twee banden met Préludes uit 1910 en 1913 bevatten de laatste van zijn descriptieve pianowerken. Titels als ‘La cathédrale engloetie’ wijzen op een zekere affiniteit met de Images, maar andere, zoals ‘Feux d’artifice’ en ‘La danse de Puck’ hebben eerder een extravert karakter. Sommige maken gebruik van destijds populaire muzikale invloeden, inclusief Napolitaanse liederen en music-hall nummers. Ze zijn met andere mooie titels als ‘Voiles’, ‘Le vent dans la plaine’, ‘La fille aux cheveux de lin’. ‘Des pas sur la neige’, ‘Brouillards’, ‘General Lavine’ en ‘Hommage à S. Pickwick’ mooi materiaal om de eigen fantasie de vrije loop te laten. Bedenk daarbij wel dat Debussy al dit mooie, al deze fijne miniatuurtjes nooit heet bedoeld om achter elkaar in één zitting te beluisteren. Voor de pianist vormen deze stukken in alle opzichten een grote uitdaging, alleen de Études vergen nog meer.

Sinds Gieseking (EMI mono 567.233-2) en Michelangeli (DG 413.450-2, 449.438-2), Noriko Ogawa (BIS CD 1205) en bovenal Krystian Zimerman (DG 435.773-2) zijn we royal bediend met prachtuitvoeringen. Bij hen voegt zich nu Pierre-Laurent Aimard wiens eerste, maar eigenlijk wel logische Debussy opname dit is voor DG.

Hij toont zich naar verwachting een heel elegante en stijlvolle vertolker die heel primair reageert op de van hem verlangde verscheidenheid aan nuance en kleur. Onder zijn vingers wordt iedere prélude een sprankelend miniatuurtje. Hij articuleert nauwkeurig, toont verbeelding en neemt gelukkig geen grote vrijheden. Ook aan gevoeligheid mankeert het niet. En het discours is voortdurend open en helder.

De opname uit de Arc en Scènes in La Chaux-de-Fonds op zijn eigen vertrouwde Steinway grand die goed is geprepareerd door het Oostenrijkse stemwonder Stefan Knüpfer doet de rest om volledig klanksucces te waarborgen. Het voordeel van deze uitgave boven de tot nu toe ideale van Zimerman is dat hij op 1 i.p.v. 2 cd’s past. Vergemakkelijkt dat de keuze?