Goebaidulina: Stimmen .... Verstummen; Nu eeuwig sneeuw. Leonid Vlassow (zang), Schönberg Ensemble, Asko ensemble, Amsterdam Sinfonietta, Nederlands Blazersensemble, Nieuw Ensemble o.l.v. Reinbert de Leeuw. Et’cetera KTC 9000 (63’56”). 1993/1995

Goebaidulina: Symfonie voor orkest Stimmen verstummen; Stufen. Koninklijk filharmonisch orkest, Stockholm o.l.v. Gennady Rozhdestvensky. Chandos CHAN 9183 (52’10”). 1993

De twaalfdelige symfonie Stimmen…Verstummen werd in 1986 gecomponeerd en begint met een van Goebaidulina’s oorspronkelijkste en zwierigste gestes: een extatische triool in D groot beginnend bij de blazers en vervolgens over vreemde gejaagde geluiden doorlopend naar de strijkers. Die triool wordt aan het eind van dat deel afgebroken met een dreigende Des van het koper.

Gedurende het hele werk van dit massieve en hypnotiserende werk worden statisch tonale kalme momenten onderbroken door ongemakkelijke chromatische episodes. Het werk bereikt na het betrekkelijk lange achtste deel zijn bijzondere climax in het een minuutlange negende deel, dat bijna tot stilte is gereduceerd. Ritmische gebaren voor de dirigent zijn in de partituur aangegeven tot op zekere hoogte, maar zelfs zonder visuele ondersteuning is dit een krachtig en merkwaardig moment.

Als haast geen ander hebben Reinbert de Leeuw en zijn verzamelde ensembles zich in deze wereld ingeleefd, maar ook Rozdestvensky is dat milieu vertrouwd. Zo ontstonden twee optimaal verzorgde uitvoeringen, beide aangevuld met korte, minder bekende werken.