Hindemith: Cardillac op.39. Dietrich Fischer-Dieskau (b., Cardillac), Leonore Kirschtein (s., Cardillacs dochter), Donald Grobe (t., officier), Karl Christian Kohn (bs., goudhandelaar), Eberhard Katz (t, cavalier), Elisabeth Söderström (s., dame), Willi Nett (b., chef van de militaire politie) met koor en orst van de WDR Keulen o.l.v. Joseph Keilberth; Mathis der Maler (ged.). Dietrich Fischer Dieskau (b., Mathis), Pilar Lorengar (s., Regina) en Donald Grobe (t., Albrecht van Brandenburg) met het Berlijns Omroeporkest o.l.v. Leopold Ludwig. DG 431.741-2 (2 cd’s, 2u., 17’29”). 1961/8 

Op dit tweetal cd’s maken we heel overtuigend kennis met de twee belangrijkste facetten van Hindemiths muziek. Cardillac - in de oorspronkelijke versie uit 1926 - verloopt snel en furieus, geheel passend bij het demonische karakter van de Parijse goudsmid Cardillac die dusdanig is geobsedeerd door zijn eigen voortbrengselen dat hij de kopers daarvan vermoordt om ze terug te krijgen.

Daarentegen is Matthias Grünewald uit Mathis der Maler een introspectieve en idealistische figuur, die weliswaar net zo is geobsedeerd als Cardillac, maar zonder agressie zijn weg vindt naar een sereen leven.

Dietrich Fischer-Dieskau, hier in zijn beste jaren, is niet alleen in staat om van Cardillac een monster te maken, maar hij doet dat zonder overdrijving en als Mathis zingt hij lyrisch en zonder valse sentimenten.

De ondersteunende rollen zijn goed, maar niet alle ideaal bezet. Opvallend de geweldige Elisabeth Söderström hier tegen te komen. In aanmerking nemend dat beide dirigenten zich experts tonen in het articuleren van Hindemiths lastige ritmische idioom is ook in dat opzicht deze oudere opname goed gelukt.

De latere opname van Gerd Albrecht (Wergo WER 60148/9) is nauwelijks beter en de beide dvd opnamen van Nagano (Bel Air BAC 023) en Sawallisch (DG 073-4324) zijn me onbekend.