Jolivet: Concertino voor piano, trompet en orkest; Arioso barocco; Air de bravoure;  Heptade; Trompetconcert nr. 2. Eric Aubier (tr) Angéline Pondepeyre (p), Thierry Escaich (org), Didier Vérité (slgw.) met he Lyrisch orkest Afignon Provence o.l.v. François-Xavier Bilger. Pierre Verany PV 79609-2 (57’25’). 1995

Jolivet: Concert voor piano, fagot, harp en strijkorkest; Concert voor fagot en lage strijkers; Villa-Lobos: Ciranda das sete notas; Hindemith: Concert voor trompet, fagot en strijkorkest. Sergio Azzolini (f), Matthias Höfs (tr), Vida Izadi (hrp) en Tomoko Takahashi (p) met de Kamerakademie Potsdam o.l.v. Maurice Bourgue. Capriccio 67139 (69’28”). 2004

Met Messiean was Jolivet (1905-1974) destijds in 1936 met Daniel Lesur en Emile Baudrier een der belangrijkste vertegenwoordigers van de groep Jeune France. In tegenstelling tot de anderen besloot deze leerling van Varèse zich tot geen enkele stroming te bekennen. Hij vermeed de Schönberg school, de neobarok, het neoclassicisme en de berekende banaliteit van de Groupe.

In plaats daarvan heeft hij een tussenpositie gekozen waarbij hij nog momenten impressionisme en bruitisme integreerde zonder in eclecticisme te vervallen. 

Kenmerkend is dus een heel persoonlijke stijl, die deels is gebaseerd door primitieve muziek en bezweringrituelen. 

Mogelijk daardoor kwam hij tussen alle stoelen terecht en is hij tegenwoordig vrijwel vergeten. Ongebruikelijke timbres en ongewone instrument combinaties in solowerken spelen daarbij een belangrijke rol. 

Op dit tweetal cd’s met hoogwaardige, goed opgenomen vertolkingen wordt daarvan getuigenis afgelegd.