CD Recensies

MACMILLAN: FROM AYRSHIRE; TUIREADH; KISS ON WOOD; ...AS OTHERS SEE US....

MacMillan: From Ayrshire; Tuireadh; Kiss on wood; …. As others see us….. Linus Roth (v), Julius Berger (vc), Lars Wouters van den Oudeweijer (kl) met het Radio Kamerorkest o.l.v. James MacMillan. Challenge CC 72638 (60’56”). 2012

 

MacMillan

 

Uit het Schotse, met kastelen bezaaide Ayrshire werd niet alleen Robert Burns geboren, maar ook de jonge violiste Nicola Benedetti. Voor haar schreef MacMillan in 2005 zijn tweedelige From Ayrshire en zij legde het meteen met de Academy of St. Martin-in-the-Fields onder leiding van de componist vast op de verzamel cd DG 476.3159. Het eerste en langste deel is een uitgebreide cantilene met blijken van Schotse volksmuziek; het tweede, betrekkelijk korte deel is een briljant en levendig virtuozenstuk dat de solist alle gelegenheid biedt om te schitteren.

Zes jaar later dirigeerde de componist het werk opnieuw, nu in Amsterdam en Hilversum, waar deze cd werd gemaakt. Linus Roth speelt het stuk onder het wakend oor van de componist even poëtisch en sprankelend maar ook met momenten vol passie als Benedetti en heeft het voordeel dat hij deel uitmaakt van een geheel aan de componist gewijde opname. De derde in de Challenge MacMillan omnibus. Of na de opheffing van de Radio Kamer filharmonie nog meer in de omroeparchieven wacht (mooi authentiek zou het wezen) of dat we hier het einde van het project beleven?

Het ruim 20 minuten durende Tuireadh (= Gaelic voor Klacht) dateert uit 1991 en is een melancholiek requiem voor klarinet en orkest voor de gevallenen in de olie/gas ramp met de Alpha Piper in 1988. De solopartij vergt veel en Lars Wouters vult deze knap in.

Nadrukkelijker keert MacMillan met het vrij statische en serene Kiss on wood (1993) terug tot zijn R.K. wortels door heel devoot ‘het’ kruis van de kruisiging uit het liturgische gezang Ecce lignum crucis in quo salus mundi pependit: venite adoramus te volgen. De cellosolist, de voortreffelijke Julius Berger, heeft hier een hoofdrol en Raphael Wallfisch maakte er met het Nash Ensemble eerder een onbekende opname van (Black Box 1008).

…..as others see us…. uit 1990 tenslotte is een mini Schilderijententoonstelling op basis van zeven verklankte schilderijen uit de Londense National Gallery, respectielijk van Henry VII, John Wilmot, George Byron met William Wordsworth, T.S. Elliot en Dorothy Hodgkin. In hoeverre het à la Moesorgsky en NIelsen ook echte karakterschetsen zijn? Beeldend in de muziek zeker.

Met een paar welkome cd premières doet Challenge hier voortreffelijk werk. Lof natuurlijk ook voor de exacte, solide vertolkingen door solisten en orkest.