Rameau: Pigmalion; Benda: Pygmalion. Philippe Gagné (t., Pigmalion), Norman Daniel Patzke (b, Pygmalion), Morgane Heyse (s., l’amour), Lieselot de Wilde (s., Céphise), Caroline Weynants (s., La statue) met het Apotheosis orchestra o.l.v. Korneel Bernolet, Ramée RAM 1809 (68’54”).2018
Jean-Philippe Rameau (1683 - 1764) en Georg Anton Benda (1722 - 1795) gaven beiden hun muzikale visie op de Pygmalion en Galatea, twee figuren uit de Griekse mythologie uit Ovidius Metamorfosen. Pygmalion was een prins uit Cyprus die tijdenlang vrouwen zonden had zien begaan, daarom beslist niet wilde trouwen en zich liever omgaf met eigen beeldhouwwerken. Daarvoor maakte hij ook een ivoren beeld van Galatea dat hij omringde met gaven omdat hij verliefd op haar was geworden. Op een feest ter ere van Aphrodite sprak Pygmalion de wens uit dat de goden hem de ideale vrouw zouden geven die lijkt op zijn ivoren vrouw. Thuisgekomen zoende hij deze op de mond en ze kwam tot leven. Ze trouwden en kregen een zoon Paphos, wat in de M.E. tot de gedachte leidde dat de volmaakte vrouwelijkheid alleen kan worden bereikt dankzij de manlijke scheppingskracht.
Rameau pakte dit gegeven op en maakte er in 1748 een opera eenakter met ballet van. Aan de zes opnamen die van dit werk bestaan, met die van William Christie als waarschijnlijk beste (Harmonia Mundi HMC 90.1381) voegde Bernolet een zevende toe.
Het succes van het werk van beide componisten hangt in hoge mate af van de haute-contre die de hoofdrol zingt. Wat dat betreft voldeed Howard Crook bij Christie vrijwel ideaal, net als in iets mindere mate Cyrille Dubois bij Christophe Rousset (Aparté AP 155).
Het monodrama Pygmalion uit 1779 van Georg Benda is van geheel andere aard en daarvan was een opname uit 1994 met Peter Uray in de titelrol voorhanden (Naxos 8.553345). Hier is alleen een spreekstem aan het woord en Norman Daniel Patzke vervult de rol heel goed.
De naam van het Belgische Apotheosis ensemble met violiste/aanvoerder Annelies Decock mag dan wat aanmatigend lijken, tijdens het Utrechtse Festival Oude Muziek heeft het eerder aangetoond dat het tot de betere barokensembles behoort.