CD Recensies

BRAHMS: PIANOCONCERTEN NR. 1 EN 2; BALLADES NR. 1-4, BARTO

Brahms: Pianoconcerten nr.1 in d op. 15 en 2 in Bes op. 83; Ballades op. 10 nr. 1-4 op. 10. Tzimon Barto met het Duits symfonie orkest Berlijn o.l.v. Chrisoph Eschenbach. Capriccio C 5210 (2 cd’s), 2u. 19’46”). 2013

 

Over de Amerikaanse pianist Tzimon Barto (eigenlijk Johnny Barto Smith, 1963) moet ik de eerste positieve recensie nog lezen – en schrijven. Daar geeft deze Brahms cd helaas ook nog geen aanleiding toe. Aan zijn pianotechnische wapenrusting mankeert weinig, maar zijn interpretatieve hoedanigheden schieten behoorlijk tekort. Dat blijkt al meteen bij zijn hoogst merkwaardige inzet van het eerste pianoconcert. Hij grossiert verder in grove fortissimi en misvormde fraseringen waar maar weinig mooie compensaties, zoals een paar fraaie momenten in de langzame delen tegenover staan.

Geen wonder dat Eschenbach niet verder komt dan een ongeïnspireerde, routineuze begeleiding.

Ook in de vier Ballades brengt Barto het er nauwelijks beter van af. Nummer 1 kan er wat nodeloos gedramatiseerd misschien nog mee door, met enige restricties nummer drie ook, maar de overige twee klinken te traag, te zielloos.

Blijf daarom rustig bij Nelson Freire (Decca 475.7637), Hélène Grimaud (DG 479.1058), Pollini (DG 457.837-2), Gilels (DG 419.158-2).

Wat de vier Ballades betreft, komen vooral Michelangeli (DG 457.762-2), Katchen (Decca452.338-2) en Angelich (Virgin 332.628-2) in aanmerking.