Bruch: Vioolconcert nr. 2 in d op. 44; In Memoriam op. 65; Konzertstück op. 84. Ulf Wallin met het Duits Symfonie orkest Berlijn o.l.v. Okko Kamu. Bis  SACD 2069 (59’38”). 2014

In 1978 verschenen, aanvankelijk op lp, later op cd, de dubbelalbums Philips 462.164-2 en 462.167-2 waarin Salvatore Accardo met het Leipzigs Gewandhausorkest onder Kurt Masur de drie vioolconcerten van Bruch, de Serenade, In memoriam (een adagio), de beide Romances, het Adagio appassionato het Konzertstück en de Schotse fantasie – kortom de complete werken voor viool/altviool en orkest van Bruch – uitvoerde.

Mooi zou zijn wanneer de Zweedse violist Ulf Wallin met deze cd aan een vergelijkbaar project begint. Bruch had als componist een lange carrière en het is goed dat hier daarop de aandacht wordt gevestigd. Het tweede vioolconcert ontstond tien jaar na het populaire eerste in 1877 en werd opgedragen aan Pablo de Sarasate. In 1893 werd In memoriam geschreven na de dood van Joseph Joachim. Suggesties om nog twee delen bij dat adagio te schrijven sloeg de componist in de wind. Daarentegen was het Konzertstück uit 1910 wel gedacht als onderdeel van een vierde vioolconcert, maar het bleef bij twee delen, waarvan dat tweede is gebaseerd op het thema van het Ierse volksliedje ‘The little red lark’.

Hoewel de beide ‘overige’ vioolconcerten qua inventieve concentratie niet het hoge niveau bezitten van het beroemde nr. 1 bevat het concert nr. 2 twee prachtig lyrische thema’s.

De verklankingen van Wallin zijn zo overtuigend in hun ingehouden passie dat zelfs de minder geïnspireerde momenten in de muziek veel genoegen geven. Temeer daar ook de opname wat transparantie, helderheid en ambiance betreft erg goed is geslaagd.