Bernstein: Mass. Kevin Vortman (t) met het Amerikaans jongenskoor, het Westminster symfonisch koor, het Temple universiteit koor en het Philadelphia orkest o.l.v. Yannick Nézet-Séguin. DG 483.5009 (2 cd’s, 1u. 47’45”). 2015

De 39-delige, ruim anderhalf uur durende, door Jackie Onassis ter herinnering aan haar vermoorde man John F. Kennedy bestelde Mis van Leonard Bernstein ging in 1971 in première tijdens de opening van het Kennedy Center in Washington. President Nixon weigerde om daarbij aanwezig te zijn omdat hij vreesde dat het werk anti Vietnamoorlog boodschappen zou bevatten.

Nu, bijna vijftig jaar later, blijkt het werk erg tijdgebonden en nostalgiek te zijn. Het valt gewoon niet te ontkennen dat het werk van zeer middelmatige kwaliteit is. Het gevaarlijke concept van een celebrant die halverwege het werk van zijn geloof valt, het altaar vernielt en voor een grote waanzinscène zorgt, had kunnen werken wanneer de componist een betere tekstschrijver als Stephen Schwartz had gehad. 

Met iets minder pretentie en heel wat meer inspiratie had het misschien een waardevol werk kunnen worden. Nu klinken lange lappen uit het werk zo matig dat ze onmiddellijk zouden zijn verwijderd uit een geweldige musical als West Side Story van dezelfde componist.

Het heeft niet ontbroken aan opname van deze Mis: In 1971 maakte de componist zelf er een opname van (Sony M2K 44593). Die werd gevolgd door Kent Nagano (Harmonia Mundi HMC 80.1840/1), Marin Alsop (Naxos 8.559622/3), Kristjan Järvi (Chandos CHSA 5070) en een in Vaticaanstad gemaakte dvd van Enrico Castiglioe (Membran 230039). Daarvan maakte Alsop tot nu toe de beste indruk.

Ook Nézet-Séguin zorgt voor een heel geslaagde presentatie van het werk, alleen is zijn celebrant duidelijk de mindere van Alsops Jubilant Sykes die gevoelig zingt als in een opera, hippie en jazzy waar nodig en ook als rockstar indien gewenst. Hij kan ook extatischer zijn in het labyrint van Bernsteins lastige melodiek.