Bizet: Les pêcheurs de perles. Julie Fuchs (s., Leila), Cyrille Dubois (t., Nadir), Florian Sempey (b., Zurga), Luc Bertin-Hugault (bs., Nourabad) met Les cris de Paris en het nationaal orkest Lille o.l.v. Alexandre Bloch. Pentatone PTC 5186-685 (2 cd’s, 1u. 49’19”). 2017

Bizet was 24 toen hij in de zomer van 1863 in hoog tempo Les pêcheurs de perles (De parelvissers) schreef. Deze opera, waarschijnlijk zijn zesde (maar slechts de tweede die ooit op de planken kwam) speelt zich af in het oude Sri Lanka en handelt over een priesteres die moet kiezen tussen  heilige roeping en wereldse liefde.

De vissers Zurga en Nadir worden beiden verliefd op de nog meisjesachtige Leila, maar zweren haar af omwille van hun vriendschap. Leila’s terugkeer als priesteres van Brahma stort alle personages in een emotionele en spiritueel conflict.

Lelia en Nadir proberen hun liefde voor elkaar nieuw leven in te blazen, maar worden ontdekt door Zurga, inmiddels koning en hogepriester van de vissers. Doordat Zurga zich op het allerlaatste moment herinnert dat Leila hem ooit eens het leven heeft gered, wordt het stel gespaard.

Bizet had in zijn muziek een goed oor voor voor het exotische. In Les pêcheurs de perles krijgt deze interesse alle ruimte in de vorm van religieuze ceremonies en dansen. Bizets uitmuntende melodische gaven, met name opvallend in het beroemde duet uit de eerste akte ‘Au fond du temple saint’ hebben ervoor gezorgd dat deze opera nooit buiten het standaard repertoire is gevallen.

Bizets opera’s werden altijd geplaagd door theaterproducenten en uitgevers die ze wilden verbeteren; er zijn dan ook talloze gecorrumpeerde versies van dit werk in omloop.

In deze op lokatie aan de hand van een stel opvoeringen gemaakte opname is de originele versie uit 1863 in ere hersteld. Wat verder om te beginnen ook heel goed is, is dat gekozen is voor een volledig Frans ensemble, ook al behoort dat waarschijnlijk niet eens tot de beste uit het land.

Wat deze uitgave boven de rest doet uitstijgen, is om te beginnen de Leila van de even aan de Deccastal onttrokken Julie Fuchs met haar pure, lieflijk lyrische en toch krachtige coloratuurstem die ook in het passagewerk schittert. Eveneens zijn de stijl en het stemtype met mooie voix mixte van Cyrille Dubois precies passend voor zijn rol vol passie van Nadir en herinnert hij aan Alain Vanzo. Ook Florian Sempey is een superieur sonore en gewichtige Zurga en Luc Bertin-Hugault tenslotte is een waardige hogepriester.

Niet vergeten mag worden de prachtige rol die het allerminst schreeuwerige koor Les cris de Pais vervult. En dan is er de stevige begeleiding van Alexandre Bloch die mooi de exotische inkleuring laat horen met zijn orkest dat uitblinkt in de felle stormmuziek en de exotische dansen.

Wie wil vergelijken moet daarvoor liefst de opname van Prêtre (EMI 367.702-2) met Cotrubas kiezen. Er is ook een mooie dvd opname met Patrizia Ciofi uit het San Carlo theater in Napels (DCD 1354).