Bernstein: Kort interview met Bernstein over The age of anxiety; Symfonie nr. 2 The age of anxiety. Krystian Zimerman (p) met het Berlijns filharmonisch orkest o.l.v. Simon Rattle. DG 483.5539 (39’50”). 2018

Toen Bernstein zijn zeventigste verjaardag vierde, nodigde hij Krystian Zimerman uit om met hem zijn Symfonie nr. 2 uit te voeren. Dat moet een groot succes zijn geweest. Na afloop vroeg de componist: “Wil je dat nog eens doen als ik honderd word?’ Die belofte is hier ruim dertig jaar later ingelost. Na een nog gen twee minuten durend intervieuwtje wordt de symfonie op deze cd met slechts korte speelduur uitgevoerd.

Met als diepere gedachten over de crises van de twintigste eeuw schreef Bernstein in 1949 zijn Symfonie nr. 2 die de titel The age of anxiety kreeg en is gebaseerd op een gedetailleerd programma, gebaseerd op een lang gedicht van W.H. Auden over de zoektocht naar betekenis en geloof in een leeg leven.

Het ‘lege leven’ gedeelte, verbeeld door een losgeslagen nachtelijk feest, is waarschijnlijk het vrolijkst, met een scherzo met een virtuoos jazzy pianostuk, vergezeld door celesta, harp, contrabas en veel slagwerk. De rest van het werk is serieuzer in een eclectische stijl, maar in de kern heel doelbewust en coherent. 

Humphrey Burton merkte over dit werk op: ‘Gespeeld zoals aangegeven brengt het een gevoel van grote liefde over’. Dat is precies wat hier gebeurt en werd tot nu toe het beste vertolkt door Marc-André Hamelin (Hyperion CDA 67170) in 2000. In 1977 nam Bernstein zelf als solist op met Lucas Foss en het Israël filharmonisch orkest (DG 415.964-2), wat natuurlijk heel authentiek is.

Maar ook deze nieuwe vertolking door Zimerman en Rattle toont een scherpte en een verbeeldingskracht die imposant zijn. Helderheid en kracht gaan ideaal samen in een onderzoekende interpretatie die voorlopig wel als beste kan gelden.