Bruch: Die Loreley op. 16. Michaela Kaune (s., Leonore), Magdalena Hinterdobler(s., Bertha), Danae Kontora (s., wijnhandelaar), Thomas Mohr (t., Pfalzgraf Otto), Benedikt Eder (b., Leupold), Jan-Hendrik Rootering (bs, Reinald), Thomas Hamberger (bs., Aartsbisschop) en Sebastian Campione (bs., Hubert) met het Praags filharmonisch koor en het Münchens Omroeporkest o.l.v. Stefan Blunier. CPO 777.005-2 (3 cd’s, 2u., 23’06”). 2014
Iedereen die met een boottrip op de Rijn heeft gevaren om het de auto of de trein het Rijntraject heeft gevolgd, kent de beruchte bocht van de rivier waar een sterke stroming ontstaat in de buurt van Sankt Goarshausen waar op een 132 hoge rots aan de rechteroever de beeldschone zingende sirene Loreley zetelt en er volgens de legende voor zorgt dat schepen vergaan.
In de Duitse romantiek was dit een veel bezongen onderwerp, denk aan Heine’s gedicht Die Lorelei (1822) met de tekst Ich weiß nicht, was mich so traurig macht’. Clara Schumann maakte er een lied van, voorgedragen door Barbara Bonney en Vladimir Ashkenazy (Decca 452.898-2).
In het libretto van Emanuel Geibel uit 1862 speelt de handeling zich af in de Middeleeuwen en zijn daar liefst negen solisten bij betrokken. Graaf Otto wordt er door zijn rentmeester Leupold aan herinnerd dat hij de volgende dag met de gravin van Stahleck, Bertha, tevens de nicht van de aartsbisschop van Mainz moet trouwen. De graaf is echter verliefd op Lenore, de dochter van Hubert die veerman is en niets van die trouwplannen weet. Reinald is een balladezanger die was ingehuurd om op te treden tijdens de bruiloft. De beide overige rollen zijn voor een priester en een vrouwelijke wijnhandelaar. Lenore schenkt haar ziel aan de Rijn in ruil voor een transformatie tot de onweerstaanbaarste vrouw ter wereld die alle mannen van hun stuk kan brengen. Otto wil haar terug aan zijn zijde, maar ze gaat daar niet op in waarna hij van de (Loreley) rots springt. Zij wordt daarvan beschuldigd en ervoor veroordeeld.
Bruch, die vooral bekend bleef met zijn vele instrumentale- en koorwerken schreef vier opera’s, waarvan Die Loreley uit 1861 de tweede is van de nog jonge, 22-jarige componist. Eigenlijk had Mendelssohn dit werk zullen schrijven, maar helaas stierf hij nadat pas drie gedeelten gereed waren.
De enige opname van dit werk is te danken aan een concertante uitvoering die in 2014 in München plaatsvond. Gelukkig betreft het een opvoering die over de hele linie behoorlijk niveau heeft. Michaela Kaune is met haar jeugdige expressieve lyrische sopraan een heel verleidelijke Leonore en met zijn fraaie heldentenor is Thomas Mohr, die ooit baritonrollen zong, een puike graaf Otto. Opvallend is dat Jan-Hendrik Rootering nog steeds een goede troubadour kan uitbeelden.
Stefan Blunier, die normaal in Bonn werkzaam is, zorgt ervoor dat het hele ensemble voor zo’n achtenswaardig mooie vertolking zorgt.
Het zou nieuwsgierig kunnen maken naar Bruchs andere opera’s Claudine von Villa Bella, Hermione en Scherz, List und Rache, maar daarvan zijn hooguit de ouverture en wat fragmenten opgenomen.
Wel schreef ook Alfredo Catalani schreef een opera Loreley die o.a. onder leiding van Gianandrea Gavazzena is opgenomen (Nuova Era 2298/9).