CD Recensies

BACH: SUITES VOOR SOLOCELLO NR. 1-6, PODGER, GERHARDT

Bach, J.S.: Suites voor solocello nr. 1-6 BWV. 1007/12 (bew.). Rachel Podger (v). Channel Classics CCS SA 51119 (2 cd’s, 2u., 03’36”). 2018

Bach, J.S.: Suites voor solocello nr. 1-6 BWV. 1007/12. Alban Gerhardt. Hyperion CDA 68261/2 (2 cd’s, 2u. 09’22”). 2018

De rustige beheersing en het onderzoekende inzicht van de Duitse cellist Alban Gerhardt die jarenlang plaatsvervangend solocellist van het Berlijns filharmonisch was en in 2009 het Celloconcert van Unsuk Chin speelde, stempelen hem tot een van de beste huidige cellisten. In deze Bachvertolkingen stelt hij alles ten dienste van de muziek met frisse, sterk gefocusseerde verklankingen zonder veel opsmuk.

Meteen de arpeggio’s van Suite nr.1 klinken geïnspireerd, vriendelijk en de muziek ademt natuurlijk. Ook de snellere allemande en courante worden niet domweg aan hun functie opgeofferd en de frasen ademen alsof een melodie wordt gezongen. Alle krijgt duidelijk articulerend zijn functie in het expressieve geheel waarbij de ritmische en harmonische componenten goed passen in de elegante logica van het geheel.

En zo gaat het verder de volgende vier Suites waarin hij mooi alle verschillende stemmen van dat ene instrument definieert.  Dat lukt ook in de bijzondere Suite nr. 6 die misschien nog wat symfonischer klinkt, maar niet al te eerbiedig. De eerste gavotte is zelfs luchtig en speels.

Vergelijk Gerhardt met de beste anderen (zie Vergelijkende Discgrafie), bijvoorbeeld Wispelwey (Evil Penguin EPRC 0012) en Mørk (Virgin 545.650-2). 

Bij Rachel Podger stuiten we op heel wat anders. Van de Cellosuites bestaan opnamen met viola da gamba, contrabas, altviool, blokfluit en gitaar, maar nog nauwelijks of niet met viool. Ik heb er althans in de gauwigheid geen kunnen ontdekken.

Wat Podger deed, was in maart een mini tournee langs concertzalen als een soort try-out ondernemen en daar deze zes Suites op een vijfsnarige viool spelen. Het gros van het publiek leek tevreden met de verandering van gewoonte en de veel lichtere klank. Al is het maar voor een keer of wat.

Podger weet hoe ze ‘oude muziek’ moet voordragen en doet dat hier met heldere glans.