CD Recensies

BACRI: PIANOWERKEN, REYES

Bacri: Pianowerken. Prelude en fuga op. 91; Pianosonate nr. 2 op. 105; Diletto classico op. 100/1 ‘Suite baroque’, 2 ’Sonatine classica’ en 3 ‘Arioso barocco e fuga monodica a due voce’; Esquisses lyriques op. 103 nr. 1 en 2; Petit Prélude; L’enfance de l’art op. 69/1; Petites variations sur un thème dodécaphonique op. 69/3. Eliane Reyes. Naxos 8.572530 (63’42”). 20

De Franse componist Nicolas Bacri (1961) bracht aardig wat werken op zijn naam: zeven symfonieën, vier vioolconcerten, een celloconcert, een fluitconcert, 2 trompetconcerten, tien strijkkwartetten, vier pianotrio’s, vier vioolsonates, twee cellosonates, drie pianosonates, een aantal losse pianowerken, acht cantates en twee opera eenakters. Slechts weinigen zullen daarvan een noot hebben gehoord.

Voor wie die schade wil inhalen, staan heel wat cd opnames ter beschikking. Waaronder deze meteen selectie uit zijn Pianowerken door de in Brussel levende Frans-Mexicaanse Eliane Reyes die haar eerste opname in 2009 wijdde aan Tansman met diens 24 Intermezzi en Petite suite (Naxos 8.572266).

Gelukkig schrijft Bacri vriendelijke, toegankelijke muziek zonder die de moeite waard is zonder zich aan een stijl of richting te binden. Ze begint met de aan collega René Mailliard opgedragen Prelude en fuga, die in wezen natuurlijk een eerbetoon aan Bach is. Die driedelige tweede Pianosonate is een relatief wat bekender werk, dat vrij somber begint en fel scherzo heeft.

In de beide Esquisses lyriques worden we enigszins anachronistisch  teruggebracht in de wereld van Griegs Lyrische stukken. In ‘Klassiek genoegen’ worden of haast atonale of jazzy wijze componisten uit de barok geëerd.

Even heeft Bacri geflirt met de strenge principes van Schönberg is de Petites variations sur un thème dodécaphonique en het desondanks allervriendelijkste L’enfance de l’art met zijn vier dromerige Nocturnes. Jammer alleen dat op. 69/2 ontbreekt.

Reyes moet zich zo in vele werelden verplaatsen en het dient gezegd: ze doet dat als een muzikale kameleon zo goed en opent daarmee voor de luisteraar een aardig perspectief op aangename eigentijdse pianomuziek.