Bach: Cantates nr. 1 ‘Wie schön leuchtet der Morgenstern BWV. 1, 126 ‘Erhalt uns, Herr, bei deinem Wort’ BWV 126 en 127 ‘Herr Jesu Christ’.       Carolyn Sampson (s), Robin Blaze (ct), Gerd Türk (t) en Peter Kooij (bs) met het Bach Collegium, Japan o.l.v. Masaaki Suzuki. BIS SACD 1551 (59’51”). 2005 

Vandaag, woensdag 26 februari 2020 is het Aswoensdag en uit mijn jeugd in een Brabants dorp herinner ik me als goddeloze nog goed hoe de Rooms-Katholieken ter kerke togen om een askruisje te halen en aan de veertigdaagse vastentijd begonnen. Daarin hoort reeds het lijden van Jezus herdacht: geseling, spot, vernedering en uiteindelijk dus dood aan ht kruis. Maar tegelijkertijd worden we uitgenodigd om te reflecteren op onze eigen zwaktes, ons lijden en sterven. Dat is precies waar de cantate nr. 127 over gaat. Jezus en God kunnen ons wanner je in hen geloof bijstaan in de tegenstrijdigheid van pijn en verdriet tegenover geloof en vertrouwen.

In de cantate heerst een milde, vrij melancholieke sfeer die alleen even wordt onderbroken door de strijdvaardige basaria. De bewuste cantate maakt als aflevering 34 deel uit van Suzuka’s cantateproject dat uitmunt door door heuglijke en hartverwarmende aspecten, zoals een transparante en tevens substantiële ensembleklank, een heel zorgvuldige frasering, voortreffelijke instrumentale soli en zeer goede zangers. In Cantate nr. 127 is het vooral sopraan Carolyn Sampson die opvalt in de doorleefd en innig gezongen aria ‘Die Seele ruht in Jesu Händen’ waarin ze wordt begeleid door 2 blokfluiten die als het ware doodsklokken imiteren.