Britten: Young person’s guide tot the orchestra op. 34; Simple symphony op. 4; Frank Bridge variaties op. 10. Londens symfonie orkest c.q. Engels kamerorkest o.l.v. Benjamin Britten. Decca 417.509-2 (60’54”). 1964/9

In werken als Prokofievs Peter en de wolf dat voor kleinere kinderen is bedoeld en Saint-Saëns’ Carnaval des animaux waarvan de humor vooral voor ervaren ouderen is bedoeld en waarin maar een heel beperkt aantal solo-instrumenten naar voren komt, behandelde Britten voor zijn educatieve film uit 1946 werkelijk alle wezenlijke instrumenten uit het symfonie orkest, goeddeels afzonderlijk, maar ook groepsgewijs en tenslotte als geheel in een fuga. Dat kan met en zonder spreker gebeuren. Wanneer zonder spreker geeft een goede toelichting uitsluitsel over het hoe en wat.

Intussen maakte die oorspronkelijke titel geleidelijk aan meer plaats voor de feitelijker aanduiding: Variaties en fuga over een thema van Purcell (de hornpipe uit diens Abdelazar of The moor’s revenge).

Eigenlijk is het vreemd dat van dit werk noch de oorspronkelijke filmversie, noch een latere remake zijn verschenen. Het visuele element verduidelijkt namelijk meer dan een verteller.

Beide andere werken vormen een ideale koppeling. Opvallend trouwens dat Karajans opname van de Bridge variaties uit 1953 (EMI 476.880-2) nog altijd zo overtuigend is.

Van het educatieve werk verschenen in de loop der jaren minstens vijfentwintig opnamen, maar deze oudere is nog steeds de meest authentieke en in muzikaal opzicht een der beste. Eventueel andere in aanmerking komende uitgaven zijn die van A. Davis (Warner 8573-89082-2) en Dorati (Decca 444,104-2).