Bartók: Pianoconcert nr. 3 Sz 117; Prokofiev: Pianoconcerten nr. 1 in Des op. 10 en 3 in C op. 26. Martha Argerich met het Montréal symfonie orkest o.l.v. Charles Dutoit. EMI 556.654-2 (70’12”). 1997

De derde pianoconcerten van Prokofiev en Bartók waren al in de lp tijd een geliefd koppel, getuige opnamen van Katchen (Decca, nu Testament) en Ashkenazy (Decca 411.969-2). En nu komt Argerich niet alleen met dat tweetal werken maar met als quasi toegift ook nog Prokofievs eerste concert.

Van Prokofiev 3 maakte ze trouwens eerder al een spetterende opname in Berlijn met Abbado (DG 447.438-2). Hier, terug bij haar oude geliefde in Montréal gaat ze minder heetgebakerd te werk, maar dat levert in het middendeel van het Bartókconcert wel duidelijk voordelen op. Ze speelt introspectiever, melancholieker, meer als kamermusicienne en dat komt de wat Slavische religioso inslag van dat deel ten goede. In de finale pakt ze gelukkig weer virtuoos stevig uit.

Het eerste concert van Prokofiev klinkt jeugdig enthousiast en niet nodeloos stoer of al te uitdagend met een quasi geïmproviseerd lijkend middendeel en het derde is heel elegant van aard. Dutoit begeleidt mooi alert. Dit is misschien niet een uitgesproken eerste keus voor deze werken – daarvoor moet men wat Prokofiev betreft aan Ashkenazy (Decca), Gavrilov (EMI) of Toradze (Philips) en voor het derde concert aan die eerdere DG denken en wat Bartók aangaat aan Kocsis (Philips) of Schiff (Teldec). maar op zichzelf is best wat voor deze uitgave te zeggen en Argerich bewonderaars zullen zich vanzelf al niet laten weerhouden.