Brahms: 31 Liederen. Bei dir sind meine Gedanken op. 95/2; Wie Melodien zieht es mir op. 105/1; Sapphische Ode op. 94/4; Feldeinsamkeit op. 86/2; Nachtigall op. 97/1; Verzagen op. 72/4; Alte Liebe op. 72/1; An die Nachtigall op. 46/4; Das Mädchen spricht op. 107/3; Dein blaues Auge op. 59/8; Geheimnis op. 71/3; Ständchen op. 106/1; Von ewiger Liebe op. 43/1; Der Tod, das ist die kühle Nacht op. 96/1; Auf dem Kirchhofe op. 105/4; Die Mainacht op. 43/2; Anklänge op. 7/3; Spanisches Lied op. 6/1; Mädchenlied op. 95/6; Am Sonntag Morgen op. 49/1; Liebestreu op. 3/1; Vergebliches Ständchen op. 84/4; Das Mädchen op. 95/1; Therese op. 86/1; Mädchenlied op. 107/5; Der Jager op. 95/4; Der Schmied op. 19/4; Der Gang zum Liebchen op. 48/1; Sonntag op. 47/3; Mädchenlied op. 85/3; Wiegenlied op. 49/4. Bernarda Fink (mezzosopraan) en Roger Vignoles (piano). Harmonia Mundi HMC 901926 (62’41”). 2006

Wanneer het om de specifieke vrouwenliederen van Brahms gaat, valt natuurlijk in de eerste plaats te denken aan Jessye Norman die ze met Daniel Barenboim allemaal op twee cd’s verenigde (DG 459.469-2) en als het meer in het bijzonder om door mezzo’s en alten gezongen gedeelten gaat aan Fassbänder (Teldec 4509-90854-2), Van Nes (Ottavo OTR C88505), nogmaals Norman (Philips 416.439-2), Von Otter (DG 429.727-2) en Stutzmann (RCA 09026-68660-2).

Bij dat eminente gezelschap meldt zich nu de Argentijnse Bernarda Fink met haar Sloveense afkomst en haar mooie lyrische mezzostem. Haar stem had iets meer mezzowarmte mogen uitstralen, een iets meer gouden randje mogen vertonen en haar verbeeldingskracht had wat genuanceerder en groter mogen zijn. Soms lijkt het ook of ze technisch, bijvoorbeeld qua ademtechniek niet al te ver boven de materie staat. Kwantitatief heeft ze met een uit 31 liederen bestaand recital veel te bieden, maar juist daarom was het fijn geweest als ze iets meer spontaniteit had getoond en minder bestudeerd. Het gaat tenslotte om materiaal met een overwegend een volksliedkarakter. Nu weet ze niet gedurende het hele recital weet de aandacht te boeien. Haar voordracht is globaal genomen wat luchtiger, oppervlakkiger van aard dan die van de andere genoemden. Zo had bijvoorbeeld het overbekende ‘Ständchen’ indringender gekund.

Bewust is in de aanhef de chronologische- en niet de opusnummer volgorde aangehouden. Met Roger Vignoles als voortreffelijk ondersteunende begeleider had ze het nauwelijks beter kunnen treffen.