CD Recensies

BACH, J.S.: PIANOCONCERT NR. 1, PIANOWERKEN, GRIMAUD

Bach, J.S.: Pianoconcert nr. 1 in d BWV 1052; uit Wohltemperiertes Klavier ‘Preludia en fugae’ nr. 2 en 4 uit Band I en nr. 6, 9 en 20 uit Band II; Bach/Busoni: Chaconne in d uit Partita nr. 2 in d BWV 1004; Bach/Liszt: Prélude en fuga in a BWV 543; Bach/Rachmaninov: Prelude in E uit BWV 1006. Met de Deutsche Kammerphilharmonie Bremen. DG 477.7978 (76’03”). 2008

 

Grimaud is altijd verrassend wanneer het gaat om de keuze van al dan niet sterk verwant repertoire en om bijzondere programmasamenstellingen. Ook hier weer, binnen het enorme Bachdomein. Normaal gesproken is een grote afwisseling van toonaarden binnen één optreden ter wille van het klankcontrast welkom, maar hier is het best interessant om drie, onderling meer dan voldoende contrasterende werken in d-klein bij elkaar te horen: het Pianoconcert, de Prélude en fuga nr. 6 uit de tweede band van het Wohltemperierte Klavier en Busoni’s bewerking van de beroemde Chaconne uit Partita nr. 2 voor vioolsolo.

Wie naar nuancen zoekt, vindt die vooral in de fijnzinnig gespeelde zangerige Prélude en fuga uit de Eerste band en de Préludes in a en e uit het tweede boek Wohltemperiertes Klavier. Teleurstellender, want erg nuchter, dus tamelijk bekaaid, komt de fuga in cis uit Boek I eraf.

Wat Grimaud van de bekende Vioolchaconne in de Busonibewerking maakt, is bijzonder dankzij de vaart en de van begin tot eind gespannen boog. Dat ze de kracht van de Lisztbewerking wat tempert, komt het deel uit BWV 543 alleen maar ten goede; ieder zweem van overdreven romantiek is gelukkig afwezig in het heldere betoog van Rachmaninovs bewerking van de Prélude uit de derde Vioolpartita.

Wie zich verheugt op het Pianoconcert wacht een domper. Hoe fraai de solopartij ook klinkt, het op te grote afstand gehouden orkest mist iedere inspiratie en klinkt bloedeloos.

De klank die de opname op een goede installatie laat horen, is niet erg flatteus voor de pianiste; deze is namelijk aan de directe, harde, kale kant. Of dat de bedoeling van de pianiste was om zich juist met een no nonsense voordracht, wars van mogelijk romantische insluipsels te presenteren?

Het optreden als geheel heeft een nogal wisselend niveau, maar is als altijd bij deze pianiste best een nadere kennismaking waard.