Brahms: Ein deutsches Requiem op. 45. Genia Kühmeier (s), Thomas Hampson (b), het Arnold Schönberg koor en het Weens filharmonisch orkest o.l.v. Nikolaus Harnoncourt. RCA/Sony 8869772066-2 (72’01”). 2007

Dat Harnoncourt ooit zou komen met een opname van Brahms’ Deutsches Requiem lag in de verwachting en verrast dus nauwelijks. Het gaat om een ‘live’ opname uit de verder gelukkig stille grote Musikvereinzaal uit december 2007. Het feit dat Brahms op Lutherse bijbelteksten een compositie schreef die eerder bedoeld was om de achtergeblevenen te verzoen met het lot van een dood familielid en hen hoop te bieden dan om de vrees over de dag des oordeels in te boezemen, komt mooi naar voren in deze tamelijk geserreerde vertolking die van eerbied en ontzag getuigt.

Extra distinctie wordt aan het geheel toegevoegd door de beide voortreffelijke solisten. Hoe omvangrijk het Schönberg koor hier aantrad, blijft duister, maar het maakt geen massale, eerder een compacte indruk. Eén van de hoogtepunten die waarschijnlijk bij een studio-opname minder gemakkelijk tot stand komen, is de spanningsopbouw van de fuga uit het derde deel, gevolg door een bevrijdende ontspanning. Ook de intiemere momenten, zoals het tussenspel uit het tweede deel komen niet tekort. Verinnerlijking en pracht zijn aardig in balans.

Daarmee bevinden Harnoncourt en de zijnen zich met o.a. Abbado (TDK dvd DV-MUSIK) Rattle (EMI 365.393-2) in het middenveld tussen de uitersten van de granieten, vrij trage Klemperer (EMI 566.903-2) uit 1961 met Schwarzkopf en Fischer-Dieskau enerzijds en de historiserende Gardiner (Philips432.140-2) met Margiono en en Gilfry anderzijds. Vergelijk hoorbaar en beslis.