Berlioz: Symphonie fantastique op.14; La mort de Cléopâtre. Anna Caterina Antonacci (s) met het Rotterdams filharmonisch orkest o.l.v. Yannick Nézet-Séguin. BIS SACD 1800 (75’05”). 2010

Ook al ben je de in menig opzicht positief verbluffende en vitaliserende ideeën aandragende Yannick (voor orkestleden), dat wil nog niet zeggen dat je van een strijdros als de Symphonie fantastique iets bijzonders kunt maken. Toegegeven: veel lukt prachtig in een temperamentvolle en orkestraal virtuoze weergave en tot de ‘Marche au suplice’ valt veel te bewonderen.

Maar dan lijkt het kruit een beetje verschoten en juist de beide slotdelen hebben veel behoefte aan extra kracht en verbeelding. Zodat uiteindelijk de consistenter interpretaties van – nog steeds – Davis (LSO Live LSO 0007 of Philips 475.7557), Dutoit (Decca), Minkowski (DG 474.209-2) meer overtuigen. Maar fans van het Rotterdamse orkest hoeven zich daar niet aan te storen.

Met het aanzienlijk minder vaak opgenomen La mort de Cléopâtre onderscheidt de dirigent zich veel meer. Erg veel heeft hij hier te danken aan sopraan Antonacci. Met veel gevoel voor drama wordt het werk uitgevoerd met een glansrol voor de heel capabele soliste en het orkest met veel nuancen op zijn best.

Op Naxos 8.555810 wordt de tragische rol van de keizerin met een wat warmer klankgemiddelde gezongen door een mezzo, Béatrice Uria-Monzon. Voor deze opname toog men naar het Hilversumse Muziekcentrum van de omroep met voortreffelijke studiofaciliteiten.