Beethoven: Pianosonates nr. 8 in c op. 13 Pathétique, 17 in d op. 31/2 Tempest en 23 in f op. 57 Appassionata. Ingrid Fliter. EMI 094.573-2 (72’58”). 2010
Te beweren dat de 23 september 1973 geboren Argentijnse pianiste met haar eerste cd – een Chopinprogramma met o.m. de Pianosonate nr. 3 (EMI 514.899-2) – haar leerling diploma, met haar tweede opname, de Chopinwalsen (EMI 698.351-2) haar gezelbrevet en met deze nieuwe opname cum laude haar meesterdiploma haalt, zou haar op grove wijze onrecht doen. Wat ze met haar vorige opnamen als groot talent aankondigde, wordt hier nog eens op imposante wijze onderstreept. Zo prachtig als ze dit drietal sonates van Beethoven speelt, komen we maar zelden tegen. Dat men direct rechtop zittend zo wordt geboeid wil wat zeggen bij deze overbekende stukken.
In al deze drie sonates blijkt hoe de pianiste zich heeft ingeleefd in Beethovens creatieve processen. Zelfs de zorgelozer momenten zijn doordrongen van een onderhuids drama en een diepere betekenis. Hier is een pianiste aan het werk die een enkele noot en zelfs een enkele rust een geladen spanning meegeeft en de vaak lyrische, maar wel introspectieve waarden van een con brio briljant belicht. Dat het bewust of toevallig om drie mineursonates gaat, maakt het misschien eenvoudiger om de diverse grondstemmingen te peilen; bewonderenswaardig is dan wel dat dit zo goed lukt. In de snelle delen strijden drama, gewichtigheid en kracht om de voorrang, in de langzame heerst betrekkelijke rust en keert waar mogelijk zangerigheid terug. Aan de ernst, de toewijding en het grote technische en interpretatieve kunnen hoeft allerminst twijfel te bestaan.
Geconfronteerd met zoveel voortreffelijkheid kan zelfs de strengste criticus alleen maar pen en papier (of toetsenbord en beeldscherm) laten rusten, vergelijkingen overslaan en bewonderend luisteren en nog eens luisteren. Dat de in de onbekende (?) Potton Hall in Suffolk gemaakte opname zo bijzonder mooi klinkt, draagt natuurlijk veel aan het succes bij.
Een opmerking/vraag tot slot. Dat als een der opnamedata 11-13 juli 2011 wordt genoemd, hoe kan het dan dat de cd al ongeveer tezelfdertijd klaar ligt voor recensie? De andere datum 15-16 januari zal wel kloppen en in het eerste geval zal wel van 2010 sprake zijn.