CD Recensies

BRAHMS: PIANOCONCERT NR. 1, 3x POLLINI

 

Brahms: Pianoconcert nr. 1 in d op. 15. Maurizio Pollini met de Staatskapel Dresden o.l.v. Christian Thielemann. DG 477.988-2 (45’30”). 2011

Idem. Maurizio Pollini met het Weens filharmonisch orkest o.l.v. Karl Böhm. DG 419.470-2 (46’30”). 1986

Idem. Maurizio Pollini met het Berlijns filharmonisch orkest o.l.v. Claudio Abbado. DG 447.041-2 (44’59”). 1997

 

Of driemaal scheepsrecht is voor wat Pollini’s opnamen van het Eerste Brahmsconcert betreft? De eerste, Weense uitgave viel tegen. De chemie tussen de pianist en Böhm die zo mooi werkte in pianoconcerten van Mozart en Beethoven, kwam in 1986 in Wenen niet tot stand. De functioneel directe aanpak van de pianist leek niet te stroken met de romantischer opvatting van de dirigent, voor wie ooit iemand als Backhaus voor Brahms als ideaal gold (of anders een Serkin, Curzon, Gilels of Freire met wie hij niet samenwerkte).

Met twee Italianen die elkaar goed kennen in Berlijn kon men een beter resultaat verwachten, maar nee. Nu is natuurlijk juist dit pianoconcert in zoverre een merkwaardig werk dat het Blitzkrieg begin niet zozeer een oorlog aankondigt als wel een gewetensbeproeving, een uit een conflict voorkomen debat dat met de grootst mogelijke beheersing en gevoeligheid moet worden gevoerd. Dat lukte in Berlijn niet zo goed ondanks Pollini’s geweldige pianistiek. Maar er is een gebrek aan ware interactie tussen solist en orkest.

Zou het met weer een ander orkest en een andere dirigent in 2011 beter lukken? Nee, want hier is de divergentie tussen solist en dirigent zo mogelijk nog groter. Ditmaal ligt het weer vooral aan de dirigent die eigengereid zijn gang gaat, teveel de tempi binnen de delen wisselt, het orkest te opgeblazen laat klinken. Veel detail gaat daarbij verloren. Jammer, maar helaas. Een verzachtende omstandigheid had nog kunnen zijn wanneer Pollini nog wat solowerken had gespeeld. Maar nu blijft 35 minuten potentiële speelduur onbenut. Het was genoeg geweest voor de Paganini- of Händelvariaties. Nee dus. Houd daarom voor dit werk daarom liever vast aan Freire (Decca 475.7637), Gilels (DG 447.446-2), Curzon (Decca 466.376-2) of in tweede instantie aan Zimerman (DG 477.6021) of Grimaud (Warner 0927-46768-2).