Beethoven: Pianosonates nr. 8 in c op.13 Pathétique, 14 in cis op. 27/2 Mondschein en 23 in f op. 57 Appassionata. Yuni Li. DG 476.5049 (57’07”). 2012

Of Yundi Lee er verstandig aan deed zich juist met dit drital populaire pianosonates van Beethoven te presenteren? Haal er uit de voorraad identiek gekoppelde opnamen wat eerder verschenen exemplaren bij, te beginnen met  Artur Rubinstein (RCA 82876-71619-2), Serkin (Sony 517481-2), en Wilhelm Kempff (DG 447.404-2), Barenboim (EMI 557.762-2), Brendel (Philips 438.730-2), O’Connor (Telarc CD 80118), Jandó (Naxos 8.55045) om slechts een stel direct vergelijkbaren te noemen. Zelfs de hier in laatste instantie wat teleurstellende Maria João Pires (Warner 8575-89225): zij allen tonen meer persoonlijkheid, meer begrip voor de materie. Kortom: de pianist heeft zichzelf met deze uitgave geen dienst bewezen. Even leek hij geweldig op dreef in eerdere opname. Bij de Scherzi van Liszt en – na Utrecht niet zo’n wonder – de Sonate van Liszt, maar Chopins Nocturnes waren al teleurstellend. Erg is het beroemde begin van de Mondschein, dat nodeloos extra traag en mogelijk daardoor ook nogal hoekig klinkt.

De situatie wordt er niet beter op omdat hij wel heel direct en zonder verzachtend galmaandeel is opgenomen.