Bach, J.S.: Solovioolsonates nr. 1 in g BWV 1001 en 2 in a BWV 1003; Partita nr. 1 in b BWV 1002. Isabelle Faust. Harmonia Mundi HMC 90.2124 (60’22). 2011

Toen in februari 2012 een eerste opname (Harmonia Mundi 90.2059) van Isabelle Faust met Bachs materiaal voor soloviool werd voorgesteld is daar uitgebreid aandacht aan besteed. De vraag was of en wanneer de rest zou volgen. Bewonderaars van de violiste moesten maandenlang wachten, maar gelukkig is de set nu volledig.

Zie voor commentaar die eerdere recensie. Faust is niet wars van vibrato en huldigt eerder een ‘grote zaal’ dan een intieme opvatting. Ze weet precies wat ze aan moet met Bachs schaarse aanwijzingen, versiert bovendien hier en daar en gunt zich soms wat dichterlijke vrijheden. Ze bezit een stevige greep op de muziek en is beslist het aanhoren waard, maar ze is een van velen al heeft ze unieke eigenschappen. De beroemde ‘Chaconne’ uit Partita nr. 2 klinkt als één hechte, gestaag voortbewegende processie.

Is het niet opvallend dat sinds 2004 het veld steeds nadrukkelijker wordt bezet door (betrekkelijk) jonge, succesvolle vrouwen al dan niet op darmsnaren? Ga maar na, we hebben om ons tot de vertolkingen op de ‘moderne’ viool te beperken na eerder Viktoria Mullova (Onyx 4040) en Hilary Hahn ook bijvoorbeeld Julia Fischer (Pentatone PTC 518607-2), Jacqueline Ross (ASV CDGAU 358/9), Lara St. John (Ancalgon AR 132), Alina Ibragimova (Hyperion CDA 67691/2) en Ruth Waterman (Meridian CDE 84595). Vergelijk zelf en ontdek waarschijnlijk met uw bespreker dat Faust nadrukkelijk op de eerste rang meedoet.