Beethoven: Pianoconcert in Es WoO. 4; Pianoconcert nr. 2  in Bes op.19; Rondo in Bes WoO. 6. Ronald Brautigam met het Norrköping symfonie orkest o.l.v. Andrew Parrott. BIS SACD 1792 (58’). 2008

Wat men als zijn Pianoconcert nr. 0 zou kunnen beschouwen, schreef de dertienjarige Beethoven in 1784 in Bonn. Van het werk was alleen nog de pianopartij in manuscriptvorm; daarin zijn ook de tutti genoteerd en aanwijzingen gegeven dat de orkestratie was bedoeld voor 2 fluiten, twee hoorns en strijkers. 

Op basis van schetsen verzorgde onder meer Willy Hess een orkestpartij en het was Edwin Fischer die daarvan in 1943 in Potsdam een première gaf. Het korte, driedelige werk heeft charme – zeker het slotrondo – maar bezit ook virtuoze trekken getuigt van verbeelding en zit qua vorm en harmoniek stevig in elkaar. 

Eerder verschenen diverse, vaak complex in dikkere albums opgenomen opnamen van het werk door Eva Ander, Lidia Grychtolówna, Orazio Frugoni, Martin Galling en Annette Töpel, maar geen daarvan haalt het niveau van deze registratie door Ronald Brautigam die bovendien de mooiste opnamekwaliteit in zijn voordeel heeft. De pianist zorgde ook zelf knap voor de orkestratie.

Het Rondo WoO. 6 ontstond ten tijde van het Pianoconcert nr. 2 (dat feitelijk nr. 1 is); mogelijk was het ooit gedacht als finale voor dat werk.

Nu zou men zeggen: dit is ideaal materiaal voor het gebruik van een Hammerflügel waaraan deze pianist zo graag de voorkeur geeft. Maar nee, hij bespeelt een Steinway, maar natuurlijk best op een overtuigende manier. 

De prachtige opname laat wel horen dat de Zweedse strijkers wat ondervoed zijn. Verder louter lof.