Xenakis ensemble o.l.v. Diego Masson. Xenakis: Rebonds; Akea; Epicycles; Tsoupaki: Mania; Del Puerto: Concert voor hobo en kamerorkest. Johan Faber (slagw), johan de Saram (vc), Mifune Tsuji (v) en Ernest Rombouts (h) met ensemble. BV Haast 9219 (58’50”). 1990/2

Iannis Xenakis (1922-2001) werd in Roemenië geboren maar woonde sinds. Zijn tiende in Griekenland. Zij composities hebben vaak ook Griekse titels, maar ondanks zij identificatie met de Griekse cultuur en nationaliteit was zijn bijdrage aan de twintigste eeuwse muziek vooral van internationaal belang.

Xenakis was opgeleid als architect en werkte van 1948 tot 1959 als assistent van Le Corbusier terwijl hij gelijktijdig ook een loopbaan als. Componist nastreefde. Hij kreeg wat les van Milhaud en Honegger, maar as vooral autodidact.

Xenakis was een felle criticus van seriële muziek en zag het rigide twaalftoonstysteem naast verwerpelijk autoritair ook als doelloos. Als Pioneer van het componeren met de computer betoogde hij dat de feitelijke opvatting van een octaaf verdeeld in een sequens van halve tonen waarschijnlijk overbodig was.

Hij verwierp ook het idee dat muziek gelijk staat aan taal en stelde dat muzikale structuur overeenkomt met de categorieën van ruimte en tijd. Ook in de vrij kleinschalige werken Rebonds; Akea; Epicycles demonstreert hij deze denkwijze. In de muziek zijn bouwkundige en wiskundige ideeën gecombineerd.

Het voor slagwerker Sylvio Gualdi geschreven tweedelige Rebonds bijvoorbeeld is een van de bekendste moderne werken voor solo slagwerker. Akea (1986) is voor piano en strijkkwartet en Epicycles (1989) voor een kamerorkest met solo cello, fluit, hobo, klarinet, hoorn, trompet, trombone, tuba, 2 violen, altviool en contrabas.

De uitvoerenden rond de hierboven genoemde solisten zorgen voor meer dan adequate uitvoeringen combineren die interessant met werken van Calliope Tsoupaki en David del Puerto.