Stefano Veggetti: Porta magna. Scarlatti, A.: Cellosonates nr. 1 in d, 2 in c en 3 in C; Gabrieli, D.: Cellosonates in G en A; Jacchini: Cellosonates in C op. 3/10 in a op. 1/8, in Bes op. 1/7, in G op. 3/9. Met het Ensemble Cordia. Brilliant Classics 95802 (57’38”). 2016

De naam Porta magna slaat niet alleen op de Grote poort in Kiev uit Moesorgsky’s Schilderijententoonstelling, maar onder meer ook op de massieve hoofdingang van de San Petronio kathedraal in Bologna. In die kathedraal was een muziekkapel waarin tussen eind 1600 en begin 1800 regelmatig bekende musici optraden. Tot hen behoorden Domenico Gabrielli (1659 - 1690) en Giuseppe Maria Jacchini (1667 - 1727). Laatstgenoemde was een leerling van eerstgenoemde.

Zij waren het die in het toenmalige Italië de stoot gaven tot de bevrijding van de cello uit zijn beknellende b.c. rol en het instrument vrijuit lieten zingen en dansen. Op reis verder naar het zuiden, treffen we in Napels Alessandro Scarlatti (1660 - 1725) die daar hetzelfde verrichtte.

Zo ontstonden werken met een weelde aan melodische inventiviteit en treffende lyriek die door Stefano Veggetti en zijn begeleidende partners Ricccardo Coclati Rama (violone), Maurizio Piantelli (theorbe, barokgitaar) en Takashi Watanabe (kl) heel mooi en stijlvol worden voorgedragen. Figuurlijk wordt hier een poort naar aardig Italiaans vroegbarok materiaal geopend en leren we voor het eerst Jacchini kennen.