Volodos, Arcadi: Live at Carnegie Hall.. Liszt: Hongaarse rapsodie nr. 15 in a Rákóckzymars; Variaties over de bruiloftsmars uit Mendelssohns Midzomernachtsdroom;   Rachmaninov: Fragment in As op. posth.;  Etudes-tableaux in d op. 39/8 en in c op. posth. Nr. 5, Schumann: Bunte Blätter op. 99; Scriabin: Enigme nr. 2 uit 3 Pianostukken op. 52; Caresse dansée uit 2 Pianostukken op. 57; Sonate nr. 10 op. 70; Prelude in B uit 3 Pianostukken op. 2 . Sony 60893 (71’52”). 1998

Wie raakt niet onder de indruk van de ten tijde van dit recital 26-jarige Rus? Hij wekt herinneringen aan Horowitz op zijn best, weet zowel met de betoverende, dampende Scriabin (o.a. tweede sonate), de nobele melancholie van zijn Rachmaninov, het contrastrijk verinnerlijkte als juist stormachtige van zijn Schumann als zijn verbluffend virtuoze Liszt/Horowitz brokjes evenzeer te overtuigen.

Steeds toont hij beheersing over kleur en nuance, hij is steeds onnadrukkelijk virtuoos en kan waar nodig met reserve in de overdrive schakelen. Meer nog: Volodos bezit stijlgevoel en toont dat; hij lijkt ook een blijvertje op het podium. Er waren tenslotte meer pianisten waarvan we na een verbijsterend debuut en provocerend hyperbolische persberichten nooit meer wat hoorden. Zoveel begaafdheid als Volodos intussen heeft getoond – getuige ook zijn prachtige Schubertsonates – in vrij uniek. De opname is weliswaar opgelapt want zonder publieksgeluiden, maar de pianoklank is tenminste optimaal.