Serova, Anna: Bottesini: Rêverie in D; Paganini: La campanella (finale Rondo à la clochette uit Vioolconcert nr. 2 in b op. 7); Wieniawski: Rêverie in fis; Vitali: Ciaconna in g op. 7/3; Bruch: Romanze op. 85; Vieuxtemps: Capriccio in c op. 55/9; Fauré: Après un rêve op. 7/1; Paganini: Sonata per la gran viola in c op. 61. Met Jenny Borgatti (p) c.q. Krasnoyarsk kamerorkest o.l.v. Filippo Faes. RCI RD 001 (53’19”). 2010
De in Archangelsk geboren Russische violiste Anna Serova vestigde zich na haar altvioolstudie in St. Petersburg bij Vladimir Stopicev in Italië waar ze nog studeerde bij Bruno Giuranna in Cremona en Joeri Bashmet in Sienna. Ze bleef in Italië waar ze doceert en uiteraard optreedt.
Twee kenmerken zijn bepalend voor haar waarschijnlijk eerste cd opname: in de eerste plaats speelt ze op de prachtig warm en melancholiek in ieder geval qua timbre heel kenmerkend en herkenbaar klinkende ‘La Stauffer’ altviool uit 1615 van Antonio Amati die na veel omzwervingen in 1966 in het bezit kwam van W. Stauffer stichting in Cremona. En in de tweede plaats dient de opbrengst van de cd voor de actie ‘End polio now’ die in 1988 is opgezet door de Rotary club in Treviglio.
Dit laatste gegeven bepaalde vermoedelijk in hoge mate de keuze van de gespeelde werken. Deze zijn alle betrekkelijk kort en romantisch van aard (zelfs de in 1782 gepubliceerde Vitali). Deels gaat het ook om bewerkingen die niet ongebruikelijk zijn of om transposities. Het stuk van Bottesini lijkt uiteraard oorspronkelijk voor contrabas, maar berust op een in de bibliotheek van Cremona teruggevonden origineel dat hier zijn wereldpremière beleeft. Andere gaan terug tot originelen voor cello, viool of zangstem. Maar wat zou het? Het gaat hier primair om de vertolkingen en de klank van deze bijzondere alt.
Telkens passend bij het karakter van het stuk in kwestie klinken de uitvoeringen nu eens verdroomd, rustiek, fel of indringend, maar steeds heel treffend en getuigend van de juiste stijl waarbij begeleidster Jenny Borgatti zich een ideale, gelijkgezinde teampartner toont.
Grappig dat tot slot voor de Sonata per la granda viola van Paganini uit 1834 die eigenlijk voor altviool en gitaar is (en als zodanig werd opgenomen door Lara St. John en Simon Wynberg op Naxos 8.550759), werd gekozen voor een orkestratie door Giovanni Petterlini die het werk ten goede komt. De overige werken zijn te hooi en te gras wel toegiften te horen van Imai, Bashmet en Caussé. Maar hier zijn ze handig gebundeld. De opname klinkt goed in balans en heel verzorgd.
Hopelijk krijgt Serova de mogelijkheid om zich ook eens op gewone handelsplaten te laten horen; ze behoort namelijk tot de interessantere altviolistes van de jongere generatie. Wie belangstelling voor deze cd heeft, kan zich het beste direct tot http:/www.klyomusic.com/1/anna_serova_plays_the_1615_amati_viola_la_stauffer_6907321.html wenden.