Robert van Sice: Hovhaness: Fantasy on Japanese wood prints op. 211; Klatzow: Concert voor marimba en strijkorkest; Nuyts: Woodnotes. Met resp, het RTE Omroeporkest Dublin, het Claremont strijkorkest en het Collegium instrumentale Brugense o.l.v. Enrique Garcia Asensio c.q. Frank Nuyts. Et’cetera KTC 1085 (55’18”). 1989
Wie als niet speciaal op slagwerkinstrumenten gerichte geïnteresseerde op internet (wikipedia) zoekt naar gegevens over de marimba kan veel wijzer worden, maar opvallend genoeg wordt daar bij de vele voor het instrument geschreven werken net niet de Fantasy on Japanese woodprints Hanga Genso uit 1964 van Alan Hovhaness genoemd. De Amerikaan met Armeense wortels, een veelschrijver die het tot opus 434 bracht (hij schreef alleen al 67 symfonieën!), stond in zijn leven aan vele invloeden bloot. Van huis uit romanticus toonde hij allereerst belangstelling voor renaissance muziek, onderging tijdens zij vele reizen nieuwe invloeden, flirtte met experimentele muziek, maar zorgde ook voor een eigen karakteristiek door de manier waarop hij toonkleur en harmonie behandelde.
In zijn Fantasie die natuurlijk ook op xylofoon kan worden gespeeld, baseert hij zich op Japanse kerktoonladders wat de muziek zijn exotische karakter geeft. De solist krijgt in een paar cadensen de gelegenheid volop te schitteren. In een kwartiertje is het helaas al voorbij.
Beide andere werken zijn van later datum, uit midden jaren tachtig.
Het marimbaconcert van de Zuid-Afrikaan Peter Klatzow (1945) is standaard driedelig met een fraaie elegie als rustig middendeel en een felle toccata tot slot.
Bij de Woodnotes van de Belg Frank Nuyts (1957) gaat het om een substantieel tweedelig stuk waarvan vooral het eerste (vrijwel een kwartier lang) een erg positieve indruk nalaat. Dat de componist zelf als dirigent optreedt, garandeert welhaast een optimale verklanking.
Robert van Sice toont zich een virtuoos, vaardig solist en maakt veel indruk met zijn interpretaties, de beide ensembles zorgen voor een stimulerende mooi sluitende omkleding.