Roth, Linus: Wartime reflections. Hartmann: Concerto funèbre; Weinberg: Vioolconcertino op. 42; Rapsodie op Moldavische thema’s op. 47/1 (bew. Ewelina Nowicka); Shostakovich: Vioolsonate 1945 (onvoltooid). Met het Württembergs kamerorkest Heilbronn o.l.v. Ruben Gazarian c.q. José Gallardo (p). Challenge CC 72680 (55’22”). 2015

Alleen al door de vermoedelijke cd première van het 5’25” durende brokje vioolsonate waaraan Shostakovich in 1945 begon, is deze cd het beluisteren waard. Jammer genoeg bleef het bij de dubbelexpositie van het eerste deel. Manashir Yabukov, de president van het Russische Shostakovich Genootschap, heeft nog getracht om Alfred Schnittke te bewegen om het werk te voltooien, maar die zag daar al gauw van af. Onbekend is of er nog schetsen bestaan voor het vervolg van de sonate. Het begin is imposant genoeg op zichzelf en daarom is het goed dat het meer dan adequaat door Linus Roth tot klinken wordt gebracht.

Ook in het met sombere voorgevoelens over wat er verder zou gebeuren na de Nazi bezetting van het Sudentenland in 1938 geschreven Concerto funèbre van Karl Amadeus Hartmann weet de solist de sfeer van rouw raak te treffen, maar hier is het enigszins dat het goede door het betere wordt bedreigd. Namelijk zowel Isabelle Faust (ECM 465.779-2) als Thomas Zehetmair (Teldec 2292-46449-2) drongen nog wat dieper in de materie door en profiteerden van een iets beter geprofileerde begeleiding.

Voor een keer is het zeker interessant om Weinbergs Rapsodie in gereduceerde vorm met (goede) pianobegeleiding te horen, doch het origineel met orkestrale kleuren is toch boeiender, zoals het Pools nationaal omroeporkest onder Gabriel Chmura laat horen (Chandos CHAN 10237). Ook van het Concertino is er een overtreffende trap van Gidon Kremer op ECM 481.066-9 (2 cd’s). ’t Is nu vooral een kwestie hoeveel de luisteraar dat Shostakovich fragment waard is.