Osiris trio: Zimmerman: Cinq ou six bagatelles brillantes; Wagenaar, D.: Azulejos; Van Geel: Akhnaton; De Vries: All that we love is bound for the past. Met Gerrie de Vries (s). Et’cetera KTC 1619 (75’52”). 2017

Enigszins verscholen onder het oppervlak van het dagelijkse Nederlandse muzikale cultuurleven bloeit een opvallende, maar nogal verborgen pianotriowereld. Of daarbij sprake is van een kruisbestuiving, een wisselwerking tussen componisten en uitvoerenden, onttrekt zich aan de waarneming, maar zeker is dat het Osiris trio van Peter Brunt (v), Larissa Groeneveld (vc) en Ellen Corver (p) daarin een belangrijke rol speelt. 

Dat werd aangetoond met eerdere opnamen met vaak korte werken van Jeths (Northwest NWC 20290) van Loevendie, Van Oosten, de Vries en van Norden (NM 92108) en van Ford, de Raaf, Nasveld en Verbey (NM 92132).

Ditmaal zijn Bob Zimmerman met zijn Bagatelles brillantes, Diderik Wagenaar met zijn vijfdelige Azulejos, Oene van Geel met zijn driedlige  Akhnaton en Klaas de Vries met zijn twintigdelige All that we love is bound for the past waarin sopraan Gerrie de Vries de vocale partijen voor haar rekening neemt aan de beurt.

In de eerste plaats is het goed dat er een voortreffelijk trio is dat zich zo goed in een serie ‘Dutch composers’ over muziek van eigen bodem ontfermt en die niet alleen in de concertzaal laat horen, maar ook internationaal verbreidt via cd’s. Maar in de tweede plaats ook aantoont dat goed en met toewijding gespeeld dergelijke muziek ook niet academisch, gevoelloos of droog, maar springlevend en zelfs intrigerend en aardig toegankelijk is.