Sarah Laulan: Les blasphemes. Mélodies fin-de-siècle. Ravel: Un grand sommeil noir; Chaminade: Les deux ménétriers W. 277; Danse païenne op. 158; Dupont: Les effarés; Pieusement; Saint-Saëns: Violons dans le soir; Danse macabre; ‘Tournoisement’ uit Mélodies persanes op. 26; d’Indy: L’amour et la crâne; Wieniawska: Nocturne des cantilènes; Duparc: Le gallop; Testament; Chausson: Chanson perpétuelle op. 37. Met Maciej Pikulsi (p),  Omer Bouchez (v), het Hermes kwartet. Fuga libera FUG 741 (59’21”). 2016

Zoals de alt Nathalie Stutzmann een bijzondere  stem in haar vak heeft, zo heeft ook de andere française Sarah Laulan dat. In 2014 won ze belangrijke prijzen op het Koningin Elisabeth concours in Brussel en het zangconcours in Genève. 

Dit is haar debuut cd met twaalf heel afwisselende typisch Franse fin de siècle Mélodies. 

Afwisselend omdat de sfeer wisselt tussen melancholiek, romantisch, geestig, cynisch en provocerend. Aardig is te ontdekken dat er een liedversie op tekst van Cazalis uit 1872 van Saint-Saëns bekende, latere Danse macabre op. 40 uit 1874 is.  

Bij de tekstdichters komen we Verhaeren, Rimbaud en Baudelaire tegen, wat garant staat voor literair niveau. Het fijne is dat Laulan steeds goed de sfeer van elk afzonderlijk aanvoelt en al die ambiguïteit fraai en intiem tot uiting brengt. Dat ze door haar begeleiders heel goed wordt ondersteund, maakt deze uitgave bijzonder als documentatie van een kenmerkende periode uit de Franse liedkunst.