Jansen, Janine: Beau soir. Debussy: Vioolsonate; Beau soir; Ravel: Vioolsonate in G; Pièce en forme de habanera; Messiaen: Thème et variations; Fauré: Après un rêve; L. Boulanger: Nocturne; Dubugnon: La minute exquise; Hypnos; Retour à Montfort-l’Amaury. Met Itamar Golan. Decca 478.2249 ( ). 2010
Toen zij alweer jaren geleden met haar broer optrad met het symfonie orkest van het Utrechts conservatorium onder Viktor Lieberman in een uitvoering van Brahms’ Dubbelconcert was al te horen en te zien met welk groot engagement, temperament en gretigheid Janine Jansen speelde. Haar grote en best bijzondere talent openbaarde zich toen al in de dop.
Intussen zijn we vele succesvolle internationale optredens, een aantal kamermuziek decemberfestivals en zes niet minder succesvolle cd’s verder. Haar zevende cd is na de reeks eerdere met concertante muziek de eerste die aan kamermuziekduo’s is gewijd, meer in het bijzonder aan Franse composities.
Het programma oogt qua samenstelling, verdeeld over 15 bandjes wat brokkelig misschien en de titel van de uitgave mag wat vergezocht lijken omdat er van een geheimzinnig avondlijk en nachtelijk karakter misschien maar goed ook geen sprake is. In tegendeel: het is een en al licht dat straalt. Is opnieuw alles wat de violiste aanraakt in goud omgezet? Misschien niet honderd procent, maar dan toch minstens in glanzend zilver.
De enige – toegegeven – kleine teleurstelling betreft Messiaens Thème et variations, weliswaar heel melodieus gespeeld, maar niet met een noodzakelijk volgehouden spanning. Hoofdschotel vormen uiteraard de sonates van Debussy en Ravel, beide indringend en met prachtige stemmingswisselingen voorgedragen. Elk element van deze werken wordt deel na deel in het juiste perspectief geplaatst zodat het karakter steeds goed naar voren komt. De passie van de violiste is speurbaar, heel duidelijk natuurlijk in Ravels Pièce en forme de habanera. De sfeer blijft ook intiem, de viooltoon is aangenaam rank en Golan zorgt voor inspirerend hecht teamwork aan de vleugel.
Echt nachtelijke sfeer heerst even bij Lili Boulanger. De korte stukken van Debussy en de voor Jansen geschreven sfeervolle, maar weinig markante werken van Dubugnon hebben iets van toegiften, maar krijgen geïnterpreteerd als hier wel een heel hoog soortelijk gewicht.
Natuurlijk kan men aan het vergelijken gaan met bijvoorbeeld Chung (Decca), Mintz en Dumay (DG), Repin (Erato) of Chang (EMI), maar dat lijkt in dit geval nogal pietluttig.