DENK, JEREMY: CA. 1300-CA.2000

Jeremy Denk: c. 1300 - c. 2000. Nonesuch 77559-793471 (2 cd’s, 1u. 40’43”). 2018

De Amerikaanse pianist Jeremy Denk waagde zich aan een bijzonder project door op zijn instrument verdeeld over twee c’s een globaal overzicht te geven van zevenhonderd jaar muziekgeschiedenis, natuurlik meestal in bewerkingen. De vraag is in hoeverre hij in staat is om met zijn creativiteit zinvol om te gaan met de eigenaardigheden van zoveel stukken.

Hij begint met een paar arrangementen van vroege componisten als Machaut, Binchois en Ockeghem die lichtelijk vervreemd, maar mooi in pianogedaante verschijnen en vervolgt zijn weg door de Middeleeuwse polyfonie met Gesualdo, Byrd, Monteverdi en Purcell om in de barok op vertrouwd terrein te landen met de Sonate K. 551 van D. Scarlatti en Bachs Chromatische fantasie en fuga. Dat hij een voortreffelijke Bachvertolker is, toonde Denk al aan met zijn opnamen van de Goldbergvariaties (Nonesuch 7559-79586-9) en de Partita’s nr. 3, 4 en 6 (Azica 71262) en hier is hij even succesvol.

Op het tweede schijfje komen we terecht bij vertrouwder materiaal, maar ook hier laat hij best mooie dingen horen, bijvoorbeeld in het langzame deel van Mozarts Pianosonate nr. 16 KV 545 met zijn mooie versieringen. Het eerste deel van Beethovens Pianosonate nr. 32 op. 111 is ontleend aan zijn eerdere opname met Ligeti’s 13 Études (Nonesuch 7559-79621-9). 

Maar niet alles is rozengeur en maneschijn. De kort stukken van Schumann en Chopin lijken Denk minder goed te liggen en in Debussy’s eerste Image, ‘Reflets dans l’eau’ laat hij zijn knappe techniek horen, maar schept hij weinig sfeer. Gelukkig is de bewerking die Liszt maakte van Wagners ‘Isoldens Liebestod’ wel weer erg mooi, net als Brahms’ Intermezzo in b uit op.119. De nieuwe Weense school is vertegenwoordigd door Schönberg, Stravinsky’ Piano rag music doet het goed, Stockhausens Klavierstück I klinkt goed percussief en ook Glass’ Étude nr. 2 en Ligeti’s Étude klinken zoals het hoort. Het recital eindigt met een terugkeer naar Binchois waarmee de interessante en fascinerende kring is gesloten.

Het programma ontstond op verzoek van het Lincoln Center in New York voor het White Light festival in 2016.