DVD Documentaires

WANG, YUJA: THROUGH THE EYES OF YUJA

Yuja Wang: Through the eyes of Yuja. Road movie; Gershwin: Rhapsody in blue; Ravel: Pianoconcert in G. Met Camerata Salzburg o.l.v. Lionel Bringuier. C Major 745400-8 (dvd, 89’). 2014/6 

 

Als een eenzame eenentwintigste eeuwse kunstnomade zien we Yuja Wang in de documentaire van stad naar stad, continent na continent heen er weer reizen, tussendoor verblijvend in vliegtuigen, hotelkamers en concertzalen. Beladen met koffer, bladmuziek en een mobieltje

Er zijn momenten dat ze er ontspannen bij zit en bijvoorbeeld at zegt over de tegenstrijdigheid tussen momenten van op jezelf alleen zijn en het ‘eigendom’ zijn van het publiek, van de mensen om haar heen.

We zien een flits terwijl ze op haar dijen ‘luchtpiano’ speelt, gespreksfragmenten met Gustavo Dudamel, Leonidas Kavakos en Gauthier Capuçon. Dat alles tussen fragmenten van haar optredens door, alles ter illustratie van haar routineuze leven dat ook vele andere grote musici kennen: optreden, reizen, studeren, weer optreden enzovoorts. We zien heel wat van haar korte buigingen na weer een geslaagd optreden, maar horen niets over de sims provocerende outfits die ze draagt 

Jammer is dat nooit is aangegeven waar die optredens zijn want lang niet alle zalen zijn direct herkenbaar. Eigenlijk wordt ook te kort ingegaan op Yuja’s jeugd en studietijd. Vrienden om mee te communiceren, een vaste partner lijkt ze niet te hebben.

De beide optredens in Salzburg vallen wat tegen. Niet wat haar aandeel betreft als heeft ze een merkwaardige opvatting van Gershwin, terwijl ze heel briljant Ravel speelt, maar wat de zwakke begeleiding betreft.

Als een soort samenvattende levensfilosofie zegt ze: “Pianists have to be solitary all the time, and it’s hard, it’s lonely. Being a musician is almost like a very isolated life, and the only time you get to communicate is on stage with music. It’s not a bad thing. I think being solitary, it really allows us to think about life and to think about why people write this music. It makes you start to wonder about things that are beneath the surface. I want everybody to think of me as an adventurous, creative and daring artist. I do want them to think that first, rather than fast fingers, high heels en short dresses”.

Tussendoor vindt ze wel de tijd om te lezen in Italo Calvino’s If on a winter’s nicht a traveller uit 1979. Het pianowonder is hiermee tenminste een klein stukje dichterbij gebracht als mens.