Borodin: Prins Igor. Nikolai Putilin (Igor), Galina Gorchakova (Yaroslavna), Yevgeny Akimov (Vladimir Igorivitch), Sergei Aleksashin (Vladimir Yaroslavich), Vladimir Veneev (Konchak), Olga Borodina (Konchakovna) met het Ensemble van de Kirov Opera, St. Petersburg o.l.v. Valery Gergiev. Philips 074-173-9 (2 dvd‘s, 194’, 16:9, Regio 0, geluid 2.0, DTS 5.1). 1998
De ouverture en de Polowetskische dansen kennen velen, maar de opera Prins Igor - waaruit ze stammen is vrijwel niemand bekend. Vóór alles heeft dit ietwat fragmentarische en epische werk dat door Rimsky-Korsakov en Glazoenov meer veranderde dan voltooide werk van de hobbycomponist Alexander Borodin voortreffelijke stemmen nodig. Daarover beschikt het St. Petersburgse Kirov theater in ruime mate. En ondanks het episodische karakter van het werk zijn zij het die de historische figuren karakter en inhoud moeten geven.
Waren het in de pure audio-opname (Philips 442.537-2) uit oktober 1993 nog Mikhail Kit in de titelrol, Gegam Grigorian als Vladimir, Vladimir Ognovienko als Galitsky en Bulat Minjelkiev als Konchak als hoofdrolspelers, in de dvd-v versie zijn alleen de beide belangrijkste vrouwenrollen – Olga Borodina als Konchakovna en Galina Gorchakova als Yaroslavna – identiek bezet. Nikolai Putilin is hier Prins Igor, Vladimir is Jevgeny Akimov, Galitsky wordt ingevuld door Sergei Aleksashin en Konchak door Vladimir Vaneev. Maakt dat veel uit? Nee, tenslotte feitelijk vrij weinig en in elk geval zijn die wijzigingen niet van doorslaggevende betekenis. Het Petersburgse Marijinsky theater schijnt telkens maar een blik zangers te hoeven openen om aan de vereiste voorwaarden te kunnen voldoen.
Op cd (Philips 442.537-2) gaf Gergiev de 1e en 2e akte al in omgekeerde volgorde, zodat de substantiële proloog werd gevolgd door het eerste Polowetskische tafereel met zijn spectaculaire dansen die met het toegevoegde visuele element en in de beproefde choreografie van Mikhail Fokine extra opwinding en indruk veroorzaken. Pas daarna volgt de scène aan het hof van prins Galitsky, die tot Yaroslavna’s grote klacht voert, hier weer superieur gezongen door Galina Gorchakova.
Verder volgt Gergiev in een gebruikelijk elektriserende opvoering goeddeels de gevestigde versie, maar hij heeft wel materiaal ingelast dat aan Borodins uitvoerige schetsen ontbrak, met name de uitgebreide klaagmonoloog van Igor zelf wanneer hij in de 3e akte de gevangene van Konchak is. Alleen al hierom is deze opname uniek. Zoals gezegd: de beide vrouwelijke hoofdrollen zijn schier volmaakt bezet, juist ook Borodina als Konchaks dochter. Putilin in de titelrol, bas Aleksashin (Galitsky) en Vaneev (Konchak) tonen voldoende vocale rijkdom en nuanceringkunst; Akimov als Igors zoon is een dankbare tenorrol voor Akimov.
En het kan niet genoeg worden onderstreept: Gergievs aanpak is magnetiserend en de oude (originele?) aankleding is een zegen. Kortom: dit project is over de hele linie uitstekend geslaagd.
In aankleding en regie worden de beste Russische tradities alle eer aangedaan en het bleek zo niet moeilijk de Sony video-opname van een Bulgaarse uitvoering onder Tscharakov (Sony) te overtroeven.