Mendelssohn: Pianosextet in D op. 110; Pianoconcert nr. 1 in g op. 25; Symfonie nr. 3 in a op. 56 Schotse; Stravinsky: 3 Delen uit Petroesjka. Yuja Wang (p), Kirill Troussiv (v), David Aaron Carpenter (va), Maxim Rysanov (va), Sol Gabetta (vc), Leigh Mesh (cb) met het Verbier Festival orkest o.l.v. Kurt Masur. Idéale Audience 307-924-8 (dvd, 89’ + bonus 11’). 2009
Aan het begin van de jaren negentig realiseerde de manager van Martha Argerich, Martin Engström het ambitieuze plan om in het hart van de Zwitserse Alpen een muziekfestival te beginnen. In 1994 werd dit een feit en konden de ambities – intiem karakter, programma om muzikale uitblinkers te stimuleren met behulp van een internationaal georiënteerd jeugdorkest en kamerkorkest, masterclasses, een academie, het aantrekken van beroemde vocalisten, instrumentalisten en dirigenten. En – belangrijk voor ons in de verte – voor het documenteren van veel van die activiteiten op dvd en het zorgen voor een eigen, heel breed informatieve website. Zo vond wat Martha Argerich ooit in Lugano met haar optredens als ‘Argerich and Friends’, later ook in Verbier geïntegreerd en geboekstaafd in vele EMI cd albums een mooi grootschaliger vervolg.
Dit Mendelssohn programma is exemplarisch voor veel van wat daar plaatsvond (en vindt). Het werd letterlijk en figuurlijk gedragen door Yuja Wang die in studio opnamen al verbluft met haar techniek, haar engagement en haar stijlbewuste muzikaliteit, maar die in werkelijkheid op het podium nog fascinerender is en van wie uitstraalt dat ze graag voor publiek optreedt en haar musiceren met luisteraars wil delen en daarvan genieten.
Het programma wordt geopend met een tintelende uitvoering van Mendelssohns minder bekende pianosextet, het werk van een vijftienjarige, maar nog wel met invloeden van Hummel en Weber. Ze omringde zich met jonge strijkers van naam die ook geheel in deze muziek opgaan, getuige de lach op hun gezicht halverwege het werk.
Ook het pianoconcert klinkt heel pakkend en vol jeugdig élan. De articulatie is puntig, de tempi zijn heel vlot en de precisie is bewonderenswaardig. En als rustpunt is er een strelend klinkend middendeel. De pianiste neemt soms risico’s, maar steeds komt alles op zijn pootjes terecht. Het blijft een wonder dat een frêle jonge vrouw zo krachtig en met zo’n mooi toucher kan spelen. Het enige moment van hapering treedt na 29’57” op wanneer de coördinatie met het orkest even uit de hand loopt en Masur zoiets als “kijk naar mij” zegt. Beter had de pianiste kunnen zeggen: “Volg mij”.
De Schotse symfonie klinkt hierna nogal braaf en niet overdreven geïnspireerd, maar best aanvaardbaar en het orkest doet zicht- en hoorbaar zijn best. Naarmate het scherzo en het grote slotcoda volgen, worden de prestaties beter.
Het bonusgedeelte, de drie delen uit Stravinsky’s Petroesjka, werd een dag later opgenomen en klinkt echt als een zinderende, fenomenale uitsmijter.
Voor de geluids- en beeldregie past ook alle waardering. De omgeving rond het podium is bewust donker gehouden en de musici spelen in een afgestemde lichtkring. Zelfs de eerste rij van het publiek is nauwelijks zichtbaar en het bovenlicht brengt glans op de uitvoerenden en hun instrumenten. De cameravoering is rustig en richt zich op de essentie. Zo kunnen sterren schitteren met Wang als super nova.
Nog een Yuja Wang/Verbier tip: laadt de magistrale realisatie van de Pianosonate van Liszt, omringd door Rachmaninovs Vocalise, Rimsky's Vlucht van de hommel en Ravels La valse down van YouTube. Helaas is van dat optreden in Verbier in 2008 geen dvd van beschikbaar.