Mahler: Symfonie nr. 2 in c. Ricarda Merbeth (s) en Bernarda Fink (ms) met het Concertgebouworkest o.l.v. Mariss Jansons. Concertgebouworkest Live RCO Live 10002 (2 cd’s, 87’15”) + 1 bonus dvd. 2009
De afgelopen pak weg twintig jaar is Mahler II zo’n geïntegreerd bestanddeel van de concertprogrammering geworden dat we moeten oppassen dat het bijzondere karakter van het werk dreigt onder te gaan in de sfeer van globaal ijzeren repertoire. Dat het speciale gevoel van een grootse gebeurtenis verloren dreigt te raken. Niet bij deze uitvoering, gelukkig.
Jansons, die deze symfonie destijds in Oslo al succesvol had vastgelegd (Chandos CHAN 6595/6) en de zijnen geven het werk namelijk uiterst gewetensvol en stijlvol gestalte met vermijding van emotionele overbelasting. Geen gebrek aan flair en ouderwetse orkestrale sonoriteit, zoals te verwachten was bij dit al door Haitink in de materie doorknede ensemble. De epische treurmars van het eerste deel verloopt gelijkmatig en pakkend om zo een gevoel van verlossing te scheppen. Al te wilde uitbarstingen zijn vermeden, alleen het slot van dit eerste deel is extra pakkend. Het andante moderato en scherzo verlopen precies naar wens, spontaan en intens, in fraai volgehouden stemmingsbogen vol innerlijke spanning. Urlicht is in uitstekende handen bij Fink, net als we dat nog kennen van Stotijn bij Haitink (Chicago symfonie orkest CSOR 901.916), Baker bij Rattle (EMI 345.794-2), Remmert bij Fischer (Channel Classics CCSSA 23506), Larsson bij Abbado (DG 477.508-2) en Lang bij Chailly (Decca 470.283-2). Finks vibrato past precies in de orkestrale context. Ook de bekende Duitse sopraan
Merbeth is succesvol in de finale. Die finale verloopt stevig en objectief Het met de materie vertrouwde koor levert zijn bijdragen met succes. De wapenroep ‘Bereite dich’ klinkt meteen fel. Zo krijgt het werk als geheel de transcendentale kwaliteiten die het nodig heeft. Geen moment wordt de organische ontwikkeling gedestabiliseerd.
Het cd eindproduct is een geslaagde compilatie van het beste materiaal dat tijdens de uitvoeringen op 3, 4 en 6 december 2009 werd vergaard. Het koper Fernorchester is in de juiste proporties aanwezig. Omdat naadloos sluitende audiovisuele producties eigenlijk alleen mogelijk zijn bij een continu opnameproces, koos men voor de letterlijk en figuurlijk waardevolle dvd bonus voor de integrale lezing van 3 december.
De zaal voegt warmte aan de expanderende klank toe, het Polyhymnia (ex Philips) opnameteam zorgde voor een redelijke transparantie en dynamiek. Naar verwachting is de concurrentie wel sterk. De mooiste alternatieven op cd gebied leverden Rattle, Haitink, Abbado. Laatstgenoemde dubbelop ook op dvd.